Για την Κάρλα Μπρούνι, ο κάθε άνθρωπος έχει τα δικά του, προσωπικά τραύματα
Τον περασμένο Οκτώβριο, η Κάρλα Μπρούνι γνωστοποίησε πως το 2019 διαγνώστηκε με καρκίνο του μαστού. «Διαγνώστηκα με καρκίνο του μαστού πριν από τέσσερα χρόνια. Χειρουργική επέμβαση, ακτινοθεραπεία, ορμονοθεραπεία, πέρασα τη συνήθη θεραπευτική αγωγή για αυτό τον τύπο καρκίνου», είχε δηλώσει, μεταξύ άλλων. Τώρα, λίγους μήνες αργότερα, η ίδια μίλησε στο γαλλικό Vanity Fair και μοιράστηκε την εμπειρία της, αλλά και το πώς η «μάχη» της με τον καρκίνο, την άλλαξε.
«Δούλεψα για να καταλάβω τον εαυτό μου και στη συνέχεια ανακάλυψα θεραπείες που δεν συνδέονται με λέξεις, αλλά με αισθήσεις, συναισθήματα και θαμμένες μνήμες. Κι αυτό που κατάλαβα, είναι ότι οι περισσότεροι από εμάς δεν είμαστε τόσο νευρωτικοί όσο νομίζουμε. Αλλά, πιθανότατα περισσότερο τραυματισμένοι», τόνισε αρχικά η Κάρλα Μπρούνι.
Για την Κάρλα Μπρούνι, ο κάθε άνθρωπος έχει τα δικά του, προσωπικά τραύματα. «Οι ψυχοθεραπείες τα αντιμετωπίζουν όλα αυτά και έχουν αλλάξει τα πάντα στη ζωή μου. Τώρα, αισθάνομαι ότι η ζωή μου έχει νόημα. Ανακάλυψα μια τεράστια ελευθερία που δεν μας διδάσκεται, αν και θα έπρεπε να διδάσκεται από την κούνια. Είμαστε ελεύθεροι να επιλέγουμε πώς αντιδρούμε στην ίδια την ύπαρξή μας, δεν το ήξερα αυτό, γιατί είχα παρασυρθεί από το εγώ. Το εγώ είναι εκεί για να μας υπερασπίζεται, όπως ο εγκέφαλός μας, ο οποίος είναι σαν ένα κέντρο συναγερμού».
Στη συνέχεια, μιλώντας εκτενέστερα για τον καρκίνο, η ίδια αποκάλυψε ότι ακόμα δεν έχει εντελώς θεραπευτεί. «Ο καρκίνος ανοίγει νέες πόρτες. Μπορείς ακόμα να ακούσεις τις σφαίρες να σφυρίζουν στο αυτί σου. Και μόλις ξεπεράσεις το αρχικό σοκ, είναι σχεδόν αναζωογονητικό, ακόμα κι αν είναι επώδυνο, ανησυχητικό και τρομακτικό. Το ίδιο συμβαίνει και με τη φαρμακευτική αγωγή που πρέπει να παίρνω, δεδομένου ότι δεν είμαι σε ύφεση», τόνισε.
Η Κάρλα Μπρούνι, τόνισε πως τα «τα πρώτα δύο χρόνια έλεγα συνέχεια στον εαυτό μου: “Αυτό το φάρμακο είναι δύσκολο“. Ύστερα, όμως, από μια συζήτηση με έναν φίλο για το θέμα, άλλαξε την άποψή της. «Αυτός ο φίλος μου είπε: “Κατά βάθος, θα πρέπει να είσαι ευγνώμων για αυτό το φάρμακο”. Από τότε, ευλογώ την ταμοξιφαίνη κάθε πρωί. Λέω στον εαυτό μου: “Είναι θαύμα το ότι έχω αυτό το φάρμακο”. Έχω μια 12χρονη κόρη και θέλω να τη δω να μεγαλώνει».
Πηγή:https://jenny.gr
