Search
Close this search box.
Search
Close this search box.
Search
Close this search box.

Γκρέτα Γκάρμπο: “Μιλάω μόνη μου, στον εαυτό μου”

Η Γκρέτα Γκάρμπο μιλάει για τη ζωή με την κατάθλιψη μέσα από 36 επιστολές.

Η “καλύτερη ηθοποιός του βωβού κινηματογράφου του αιώνα” και μία από τις πιο εμβληματικές γυναίκες του παγκόσμιου σινεμά, γεννήθηκε στις 18 Σεπτεμβρίου του 1905.

Η απαράμιλλη ομορφιά και η γοητεία της Γκρέτα Γκάρμπο δεν έχει βρει όμοια της στη μεγάλη οθόνη με την Σουηδέζα ηθοποιό να κρατάει εδώ και 100 χρόνια την πρώτη θέση ανάμεσα στις πιο αναγνωρίσιμες και λατρεμένες γυναίκες της showbiz.

Μία σειρά από επιστολές της που ήρθαν στο φως της δημοσιότητας πριν από μερικές ημέρες και πρόκειται να πουληθούν σε δημοπρασία από το Σόθμπις του Λονδίνου στις 12 Δεκεμβρίου ξετυλίγουν την πραγματική προσωπικότητα αυτής την οποία το βιβλίο Γκίνες χαρακτήρισε ως “η ωραιότερη γυναίκα που έζησε ποτέ”. Μία προσωπικότητα μοναχική, σκοτεινή και βαθιά λυπημένη που ασφυκτιούσε μέσα στον λαμπερό κόσμο του Χόλιγουντ και δεν κατάφερε ποτέ να αισθανθήκε πλήρης και ευτυχισμένη.

Η πανέμορφη Γκρέτα μπήκε από νωρίς στα “βάσανα” της ενήλικης ζωής όταν σε ηλικία 14 ετών εγκατέλεψε το σχολείο για να δουλέψει σε ένα κουρείο, προσπαθώντας να βοηθήσει οικονοκικά την οικογένεια της. Αργότερα έγινε υπάλληλος στο πολυκατάστημα PUB στη Στοκχόλμη, όπου εργάστηκε ως μοντέλο στις διαφημίσεις του πολυκαταστήματος που προορίζονταν για τις εφημερίδες.

Γκρέτα Γκάρμπο: "Μιλάω μόνη μου, στον εαυτό μου"

Από το 1922 μέχρι το 1924, η Γκάρμπο φοίτησε στο περίφημο Βασιλικό Δραματικό Θέατρο της Στοκχόλμης. Όσο ήταν εκεί, συνάντησε το σκηνοθέτη Μορίτζ Στίλερ. Την εκπαίδευσε στις κινηματογραφικές τεχνικές υποκριτικής, της έδωσε το καλλιτεχνικό της όνομα ‘Γκρέτα Γκάρμπο’. Ο Λούις Μπ. Μάγερ έφερε τον Στίλερ και τη Γκάρμπο στη Metro-Goldwyn-Mayer, στην Αμερική. Η Γκάρμπο ήταν αληθινά εγκλωβισμένη, καθώς τα συμβόλαια της επιοχής δεν επέτρεπαν στους σταρς, κυριολεκτικά να κάνουν ούτε βήμα. Η MGM μάλιστα αρνήθηκε να επιτρέψει στην Γκάρμπο να παρακολουθήσει την κηδεία της αδερφής της στη Σουηδία. Κατάφερε να επιστρέψει μόνο το 1928 για μια επίσκεψη.

Η Γκάρμπο ήταν ένα από τα πιο μοναχικά και μπερδεμένα πλάσματα που πέρασαν ποτέ από το Χόλιγουντ

Στα περισσότερα από τα γράμματα που αντάλασσε η σπουδαία ηθοποιός με προσφιλή της πρόσωπα φαίνεται ξεκάρα η ανάγκη της να δραπετεύσει από την τεράστια φήμη της και την πίεση που της ασκούσε σε μόνιμη βάση η ζωή της στα στενά όρια της κινηματογραφικής βιομηχανίας. Πολύ συχνά στις συγκεκριμένες επιστολές η Γκάρμπο αναφέρει την επιθυμία της να φύγει για τη Σουηδία, να δραπευτεύσει στο αγαπημένο της κάστρο του Tistad το οποίο επισκέφθηκε για πρώτη φορά την Πρωτοχρονιά του 1929 και συνέχισε να επισκέπτεται καθ’όλη τη διάρκεια της δεκαετίας του ’30. “Ζω στη μνήμη του Tistad”, έγραφε η Γκρέτα Γκάρμπο σε μια από τις 36 επιστολές της που δόθηκαν στη δημοσιότητα.

Σε μία άλλη η απόγνωση αυτής της γυναίκες που τόσες άλλες θα ζήλευαν είναι πλέον κάτι περισσότερο από ξεκάθαρη, “Είμαι σχεδόν πάντα μόνη και μιλάω στον εαυτό μου. Οδηγώ στην παραλία και κάνω βόλτα και αυτό είναι πάντα θαυμάσιο. Αλλά μέχρι εκεί”. Η ηθοποιός ήταν πράγματι ένα από τα πιο μοναχικά και μπερδεμένα πλάσματα που πέρασαν ποτέ από το Χόλιγουντ, υποφέροντας από χαμηλά αυτοεκτιμήση και κάκιστες σχέσεις με τους συναδέλφους της στο πλατό.

Παρά την κατάθλιψη και τα σοβαρά προσωπικά προβλήματα η Γκάρμπο για την καλή κοινωνία της εποχής θα ήταν πάντα το πιο πολυπόθητο πλάσμα στον κόσμο. Πολλές φορές εμφανίστηκε στο πλευρό διάσημων προσωπικοτήτων όπως ο Αριστοτέλης Ωνάσης και ο φωτογράφος Σεσίλ Μπητόν αλλά, γενικά, επέλεξε να ζήσει απομονωμένη ζωή.

Ήταν γνωστή για τους μεγάλους περιπάτους της στους δρόμους της Νέας Υόρκης ντυμένη απλά και φορώντας τεράστια γυαλιά ηλίου, αποφεύγοντας πάντα τα αδιάκριτα βλέμματα, τους παπαράτσι και την προσοχή των μίντια. Η Γκάρμπο έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής της σε απόλυτη απομόνωση. Έχοντας επενδύσει πολύ σοφά, ειδικά σε διαφημιστικά αγαθά κατά μήκος της εμπορικής οδού Rodeo Drive στο Μπέβερλι Χιλς, ήταν γνωστή για την ολιγάρκειά της και ήταν ιδιαίτερα εύπορη.

Πέθανε στο Νοσοκομείο της Νέας Υόρκης στις 15 Απριλίου 1990, σε ηλικία 84ετών, ως συνέπεια πνευμονίας και νεφρικής ανεπάρκειας. Αποτεφρώθηκε και, μετά από μακρά δικαστική μάχη, οι στάχτες της ενταφιάστηκαν στο νεκροταφείο Skogskykogárden στην ιδιαίτερη πατρίδα της, τη Στοκχόλμη.

Πηγή: womantoc.gr

Διαβάστε επίσης