Μεγαλώνοντας καταλαβαίνεις τις αξίες περισσότερο το να είσαι δεμένη με την αδερφή σου ή την κολλητή σου.
Δεν είναι τυχαίο ότι όσο περνάνε τα χρόνια θες κοντά σου μόνο τα πολύ δικά σου άτομα. Μπορεί να είναι μια πολύ δυνατή φιλία που έχει δοκιμαστεί ή μια αδελφική σχέση που επίσης έχετε περάσει πολλά!
Όλοι μας έχουμε στενοχωρηθεί και αναλωθεί με ανθρώπους που τελικά δεν αξίζανε να είναι κοντά μας .Αυτούς τους ανθρώπους τους εμπιστευθήκαμε και ακουμπήσαμε επάνω τους ή και αντίστοιχα. Όμως δεν μας έμεινε τίποτα ούτε μια «καλημέρα».
Είναι οι άνθρωποι που έκανες παρέα καθημερινά , που μιλούσες στα τηλέφωνα με τις ώρες ,που γινόσουν ένα με το πρόβλημά τους και προσπαθούσες να βρεις τις λύσεις με κάθε τρόπο.
Ευτυχώς όμως που στην ζωή υπάρχουν και οι λίγες και ξεχωριστές φιλίες είτε πρόκειται για την «αδελφή» σου ή την «κολλητή» σου που πλέον λέγεται «αδελφή» σου.
Οι φιλίες αυτές έχουν την δύναμη να δοκιμάζονται στα δύσκολα και να αντέχουν! Έχουν το θάρρος της γνώμης να αντέχουν να συζητούν ότι τους πειράζει ή τους ενοχλεί. Για αυτό ξεχωρίζουν για αυτό γίνονται μοναδικές και σπάνιες ή αλλιώς «αδελφικές φιλίες»!
Γνωρίζουν τον «διάλογο», γνωρίζουν την λέξη «συγνώμη».
Για μένα «αδελφική φιλία» είναι αυτή που έχει αναπτυχθεί ανάμεσα σε μένα και την αδερφούλα μου! Είναι η κολλητή μου, είναι το στήριγμά μου και δουλεύουμε και μαζί.
Κάνουμε καθημερινή παρέα αφού μέχρι πρόσφατα μέναμε στην ίδια πολυκατοικία με διαφορά έναν όροφο! Η πρώτη μου «καλημέρα» αφού ξυπνάγαμε την ίδια ώρα!
Μαζί να τρέξουμε από τα ξημερώματα για να πάμε τα παιδιά μας στον όμιλο που προπονούνται. Την ίδια ώρα να πάμε και εμείς για την γυμναστική μας και μεγάλο πλεονέκτημα όταν η αδελφή σου τυγχάνει να είναι γυμνάστρια..
Ξανά μετά να μαζέψουμε τα παιδιά από την προπόνηση να τα πάμε σχολείο και έπειτα έρχεται η ώρα να πιούμε το καφεδάκι μας στο αγαπημένο μας στέκι προτού πάμε γραφείο.
Επίσης μεγάλο προτέρημα να είσαι στην δουλειά με την αδελφή σου – «κολλητή» σου!
Μαζί στο γραφείο, μαζί στο σπίτι στις εξόδους, στις διακοπές παρέα με τους συζύγους και τα παιδιά μας!
Τι γίνεται όταν η κολλητή σου αναγκάζεται να μετακομίσει για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα στο εξωτερικό;
Για μένα ήταν μεγάλο πλήγμα όταν η αδελφή μου, ανακοίνωσε ότι πρέπει να μετακομίσει στο Λονδίνο. Δεν ήταν δική της απόφαση απλά η δουλειά του συζύγου της το απαιτούσε.
Φυσικά έπρεπε να είναι κοντά στην οικογένειά της μιας και η μια κόρη φοιτούσε στο Λονδίνο.
Θέλετε να σας πω πως ένοιωσα; Θα καταλάβουν μόνο οι αναγνώστες που έχουν τέτοιου είδος σχέσεις. Οι υπόλοιποι ίσως να με πείτε και υπερβολική!
Όλη η σκέψη μου ήταν ότι πλέον δεν θα έχω δίπλα μου τη κολλητή μου, το στήριγμά μου, τον άνθρωπο που κοιτώντας με καταλάβαινε τι είχα. Που σε κάθε χαρά και λύπη το ζούσε το ίδιο με μένα!
Σε κάθε κακό όνειρο ήταν εκεί να το συζητήσουμε να απαλύνει την ψυχή μου και να πιάσει το χέρι μου να μου πει όλα θα πάνε καλά αδελφούλα μην ανησυχείς!
Δίπλα στις χαρές μου και στις καθημερινές πλάκες που κάναμε στην δουλειά! Να αδειάζει το μυαλό μας από την πίεση της ημέρας με τα χωρατά και τα αστεία!
Στις οικογενειακές δυσκολίες με τα παιδιά μας η μια να πέφτει πάνω στο πρόβλημα της άλλης!
Κάθε μέρα να τρώμε μαζί οι οικογένειες μας! Και πόσο σημαντικό είναι να βρισκόμαστε μαζί στο ίδιο τραπέζι έστω μια φορά την ημέρα! Πόσα προβλήματα δεν βρήκαν την λύση τους. Πόσο σπουδαίο είναι το μάζεμα των οικογενειών γύρω από ένα τραπέζι..
Έχοντας την κολλητή μου δίπλα πάντα είχα παρέα είτε να βγω ,είτε να πάω για ψώνια ή για κάποια δραστηριότητα. Όποια ώρα και να ήταν αφήναμε ότι κάναμε και τρέχαμε να προλάβουμε ότι ήταν σημαντικό για μας!
Είναι απίστευτα υπέροχο να έχεις την αδερφούλα σου τόσο κοντά ή την κολλητή σου.
Ειδικά όταν ταιριάζεις στα περισσότερα. Με την αδελφή μου έχουμε από δύο κόρες.
Τα παιδιά μας και τα τέσσερα κάνουν πολύ ωραία παρέα. Έχουν κοινά ενδιαφέροντα τόσο στον αθλητισμό όσο και στο καλλιτεχνικό χώρο.
Κάθε Σαββατόβραδο θα μαγείρευαν τα αγαπημένα τους γλυκίσματα και θα έβλεπαν ταινίες παρέα.
Αυτά τα περιγράφω πολύ σύντομα για να έχετε μια εικόνα.
Τώρα όλα αυτά δεν μπορούν να συμβούν η απόσταση τα έχει απομακρύνει.
Φεύγοντας η αδελφή μου ήρθε το απόλυτο κενό στην ψυχή μου. Νιώθω μόνη παρότι έχω αρκετούς φίλους. Δεν έχω την όρεξη, που είχα, να τρέξω σε εκδηλώσεις , να βγω ,να πάω στο στέκι μας για καφέ!
Να οργανώσω μια συνάντηση με παλιούς φίλους! Νιώθω να έχω κλειστεί και αυτό δεν είναι σωστό αλλά χρειάζομαι χρόνο.
Η απουσία της τεράστια ξέρετε γιατί; Ζήσαμε παρέα τόσα χρόνια σε τρία ίδια περιβάλλοντα. Ένα του σπιτιού, ένα της δουλειάς και ένα των κοινωνικών επαφών!
Δεν είναι εύκολο να αποδεχθείς την έλλειψη σε όλα τα παραπάνω.
Ειδικά όταν η κολλητή σου ή η αδελφή σου είναι κάθε μέρα μέσα σε όλα αυτά.
Ήθελα να σας κάνω μια κατάθεση ψυχής για αυτό αναφέρθηκα σε κάτι τόσο προσωπικό μου.
Ήθελα επίσης να δούμε και αυτές τις σχέσεις τις πολύ δυνατές που είμαι σίγουρη ότι και σεις έχετε μια τέτοια ιστορία αγάπης αδελφικής και φιλικής.
Εύχομαι σε όλους να αγαπάτε και να βοηθάτε τους αγαπημένους σας!
Να ζείτε την κάθε σας στιγμή με λατρεία και στοργή με τους ανθρώπους σας!
Με αγάπη Μαργαρίτα.
