Κάθε άνθρωπος έχει πολλούς εαυτούς.
Φοράει πολλά «καπέλα» ανά πάσα δεδομένη στιγμή.
Όπως έχει πει ο Walt Whitman «Αντιμιλάω στον εαυτό μου. Είμαι πλατύς. Περιέχω πλήθη».
Τα αντίθετα παλεύουν συνέχεια μεταξύ τους και στη μέση είμαστε εμείς. Κι αυτό ισχύει για όλα όσα συμβαίνουν μέσα στο κεφάλι μας.
Ο Harv Eker μιλάει για τον «ελαττωματικό» εαυτό σαν ένα από τα δυο «αντίθετα» που παλεύουν μέσα μας.
Ο «ελαττωματικός εαυτός είναι εκείνος που:
•Αναζητά την έγκριση των άλλων
•Μπαίνει συνέχεια στη διαδικασία των συγκρίσεων
•Δυσκολεύεται να αποφασίσει και «αναμασάει» τα ίδια πράγματα, ξανά και ξανά.
•Δεν έχει ξεκάθαρους στόχους
•Διέπεται από περιοριστικές πεποιθήσεις που τον εμποδίζουν να προχωρήσει σε ότι κι αν κάνει
•Του λείπει η ενέργεια και η διάθεση
•Δεν έχει αυτοπεποίθηση
•Επιτρέπει στους άλλους να τον μειώνουν
•Έχει μειωμένη αίσθηση της αυτό-αξίας του
•Νιώθει ότι είναι ανεπαρκής
•Έχει θυμό με τους άλλους και με τον εαυτό του
•Είναι επικριτικός με τους ανθρώπους αλλά και με τον εαυτό του
•Νοιώθει ότι εξωτερικοί παράγοντες ελέγχουν τη ροή της ζωής του
•Ζει τη ζωή του από πρόβλημα σε πρόβλημα, με την ελπίδα ότι όλα θα αλλάξουν από μόνα τους προς το καλύτερο
Στην αντίθετη πλευρά, βρίσκεται ο αληθινός εαυτός που είναι εκείνος που:
•Διαλέγει τις σκέψεις που κάνει και που είναι σκέψεις δημιουργικές και υποστηρικτικές
•Μπορεί να παρακολουθεί και να διαχειρίζεται το μυαλό του και όχι το αντίθετο
•Δεν χρειάζεται και δεν επιζητά την έγκριση των άλλων ανθρώπων
•Μπορεί να λέει τα δικά του «όχι» χωρίς να φοβάται ότι οι άλλοι θα απογοητευθούν
•Είναι ξεκάθαρος με τους στόχους του και έχει διαυγές όραμα για τη ζωή του
•Έχει δυνατή αίσθηση αυτοεκτίμησης, αυτοαξίας και καθόλου περιοριστικές πεποιθήσεις
•Εμπιστεύεται τον εαυτό του και τις αποφάσεις του
•Νοιώθει ότι μπορεί και του αξίζει να βγαίνει νικητής με τις προσπάθειες που καταβάλει.
Βλέπετε λοιπόν, από μόνοι σας ότι κάθε εαυτός έχει τα δικά του μονοπάτια που ακολουθεί.
Το δυστύχημα με πολλούς ανθρώπους είναι ότι υπηρετούν τον «ελαττωματικό» εαυτό και όχι τον αληθινό εαυτό.
Κάθε φορά που δίνουμε χώρο στον «ελαττωματικό» μας εαυτό, τόσο περισσότερο σκοτάδι καλύπτει τις προοπτικές μας για μια καλύτερη ζωή.
Έρχεται στο μυαλό μου η ιστορία με τα δυο σκυλιά που αφηγείτο ο Ινδιάνος αρχηγός στα παιδιά της φυλής του. Λέγοντας ότι το ένα σκυλί είναι κακό, μοχθηρό, θυμωμένο, επικριτικό, ενώ το άλλο σκυλί γενναίο, δημιουργικό, χαρούμενο και θετικό. Αυτά τα δυο σκυλιά ζουν μέσα στο μυαλό του και τσακώνονται συνέχεια. Όταν τον ρώτησε ένα παιδάκι ποιο από τα δυο νικάει, ο αρχηγός απάντησε «Εκείνο που εγώ ταΐζω περισσότερο!»
Εσύ φίλε και φίλη που διαβάζεις αυτές τις γραμμές, ποιον από τους δυο σου εαυτούς θα ταΐζεις περισσότερο από σήμερα;
Πηγή: akis-angelakis.com
Δείτε επίσης:
