Περίληψη και κριτική του βιβλίου!
Εβδομήντα χρόνια προσφοράς στον ελληνικό πολιτισμό, η προσωπικότητα του Μίμη Πλέσσα με τη συνεχή του δημιουργικότητα και αφοσίωση στη μουσική, μού θυμίζει την προσφορά στη ζωγραφική του Πάμπλο Πικάσο.
Κι ενώ δεν διαβάζω ποτέ βιογραφίες, θεωρώ υπέροχο το βιβλίο για τη ζωή και το έργο του Μίμη Πλέσσα. Ίσως γιατί το έργο του πάντα μου κινούσε το ενδιαφέρον και ήθελα να μάθω περισσότερα για τις πτυχές της ζωής του και, κυρίως, για το πώς αντιμετώπισε τα εμπόδια και τις απογοητεύσεις που του έφερε η μοίρα. Άλλωστε είμαι τόσο fan και εξοικειωμένη με τις επιτυχίες του…
Το βιβλίο είναι γραμμένο ευχάριστα και με ενδιαφέροντα τρόπο. Χωρισμένο σε θεματικά κεφάλαια, όχι απαραίτητα χρονολογικά, η συγγραφέας του, σού δημιουργεί αγωνία για το παρακάτω.
Η συγγραφέας του βιβλίου είναι η δημοσιογράφος, ραδιοφωνική παραγωγός, επιμελήτρια εκδόσεων και σύντροφος τού Μίμη Πλέσσα εδώ και τρεισήμισι δεκαετίες, Λουκίλα Καρρέρ – Πλέσσα.
Κάθε κεφάλαιο έχει αυτοτέλεια. Πολλά περιστατικά σκιαγραφούν την προσωπικότητα τού Μίμη Πλέσσα και περιγράφουν την Ελλάδα από κάποτε μεγαλουργούσε μουσικά, παρά τη φτώχεια της.
Γιατί μέσα από την ιστορία ζωής τού Μίμη Πλέσσα, ο αναγνώστης μαθαίνει και για την ιστορία της Ελλάδας.
Πόσα και πόσα μας είναι άγνωστα για τον σπουδαίο μας συνθέτη Μίμη Πλέσσα που σφράγισε με τις επιτυχίες του ελληνικές ταινίες και μουσικά φεστιβάλ. Ο Πλέσσας ανέδειξε αγαπημένους τραγουδιστές και αγαπήθηκε από πέντε γενιές ελλήνων από το 1959 που έγραψε το πρώτο του τραγούδι μέχρι σήμερα.
Στο βιβλίο εξιστορούνται τα παιδικά και νεανικά του χρόνια που δεν ήταν εύκολα, την πείνα της Κατοχής, τις σπουδές του στη Χημεία, την ενασχόλησή του με τη μουσική, ερασιτεχνικά αρχικά και στη συνέχεια σαν πεπρωμένο και στόχο ζωής.
Σε πολλά σημεία ο ίδιος ο καλλιτέχνης θυμάται αναμνήσεις από το έργο του ή εκφράζει την φιλοσοφία ζωής του.
Ο άνθρωπος που δεν γνώριζε τις νότες, κατάφερε να παίζει πιάνο, έφτασε να διευθύνει ορχήστρες και να συνθέτει μουσικές που βραβεύτηκαν σε διεθνή φεστιβάλ και τραγουδήθηκαν από το πανελλήνιο. Συνεργάστηκε με κορυφαία ονόματα του Πενταγράμμου, τη Νανά Μούσχουρη, τη Τζένη Βάνου, τον Γιάννη Πουλόπουλο, τον Κώστα Χατζή, τη Μαρινέλλα, τον Στράτο Διονυσίου, τη Ζωή Κουρούκλη, τη Γιοβάνα, την ηθοποιό Ειρήνη Παππά…
Είχε την τύχη να συνεργαστεί με τους στιχουργούς Κώστα Πρετεντέρη, Λευτέρη Παπαδόπουλο, τον ποιητή Κώστα Βίρβο και πολλούς άλλους.
Και ποιος δεν έχει τραγουδήσει το «Άνοιξε Πέτρα», «Αστέρι, αστεράκι», «Λαλαλα», «Ποιος το ξέρει», «Βρέχει φωτιά στη στράτα μου», «Καμαρούλα μια σταλιά», «Του αγοριού απέναντι», «Αν σ’ αρνηθώ αγάπη μου», «Τόσα καλοκαίρια», «Θα πιω απόψε το φεγγάρι», τραγούδια από τον ελληνικό κινηματογράφο, πάνω από 100 επιτυχίες σε 104 ταινίες και 70 παραστάσεις.
Και να σκεφτεί κανείς πως θα μπορούσε, αν είχε δεχτεί μια από τις πολλές προτάσεις που του έγιναν στις ΗΠΑ, να έχει γίνει επιτυχημένος χημικός σε αμερικανικές βιομηχανίες ή διάσημος μουσικός και να ζει μια πολυτελή ζωή. Όμως, ο ίδιος προτίμησε την πατρίδα του και την οικογένειά του που τον περίμενε.
Αυτή η πατρίδα, τον άνθρωπο με τις διεθνείς διακρίσεις και βραβεύσεις, συχνά τον πίκρανε είτε με τις «κλίκες» που τον απέκλειαν ή τον «έκοβαν» από τη ραδιοφωνία ή από δημόσιες εκδηλώσεις.
Όμως πάντα, ο συνθέτης απολαμβάνει τη λατρεία του κόσμου. Ο άνθρωπος που ένωσε όλους τους Έλληνες και δεν τους χώρισε ποτέ, αναγνωρίστηκε χάρη στη δημοφιλία τού έργου του. Όλα τα έργα του Μίμη Πλέσσα είναι διαχρονικά και δικαιώνουν το συνθέτη με διασκευές και επανεκτελέσεις. Είναι πάντα καινοτόμα, υπηρετούν διαφορετικά μουσικά είδη και διατηρούν την φρεσκάδα τους σαν να γράφτηκαν σήμερα.
Μέσα από το βιβλίο, διαλέγω δύο φράσεις που εκφράζουν την κουλτούρα του συνθέτη μας:
«Γιατί η σοβαρότης της σιωπής είναι η αυστηρότερη τιμωρία».
«Και έτσι ο Μίμης έμαθε να αρκείται στην εσωτερική του ανάταση και να μην περιμένει να βρει στην έκφραση των άλλων την αναγνώριση που δικαιούται ένας πνευματικός άνθρωπος».
Πόσο φιλοσοφημένες αλήθειες!
Συνθέτης, φιλόζωος, ραδιοφωνικός παραγωγός, μέλος κριτικής επιτροπής διεθνών μουσικών φεστιβάλ, πατέρας, σύντροφος και πάνω από όλα, ένα σπουδαίος Έλληνας, για τον οποίο όλοι μας είμαστε περήφανοι και του οποίου το έργο αγαπάμε, ο Μίμης Πλέσσας είναι ένα πρότυπο καλλιτέχνη, είναι μέγιστος.
Πηγή:https://vivlio.gr
