Σαν κεραυνός εν αιθρία “έσκασε” η είδηση πως το ανώτατο δικαστήριο των ΗΠΑ απαγόρευσε το δικαίωμα των γυναικών στην άμβλωση
Εδώ και μια εβδομάδα περίπου, που μαθεύτηκε το απίστευτο αυτό γεγονός ,έχει ξεσπάσει ένας “πόλεμος ” ανακοινώσεων, γνωμών και απόψεων. Με τα δύο στρατόπεδα (των υπέρ και των κατά) να είναι το ίδιο μαχητικά και αποφασισμένα. Oι μεν να επιβάλουν τον νέο νόμο, οι δε να τον ανατρέψουν.
Ο πρώην πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος άλλαξε και την σύνθεση του ανώτατου δικαστηρίου διορίζοντας συντηρητικούς δικαστές, δήλωσε: “Η ακύρωση του δικαιώματος στην άμβλωση απαντά στο θέλημα του Θεού!“. Στην ίδια λογική ο γενικός εισαγγελέας του Τέξας θεώρησε την ημέρα αργία “προς τιμήν των 70 εκατομμυρίων αγέννητων μωρών που σκοτώθηκαν μέχρι σήμερα”. “Πρόκειται για μία από τις μεγάλες στιγμές του Ανώτατου Δικαστηρίου των ΗΠΑ που επιτρέπει να ενσωματωθεί η αλήθεια πάνω στην οποία ιδρύθηκε αυτό το έθνος”. Δήλωσε περιχαρής και ο κυβερνήτης της Αιόβα.
Αντίθετα, ο Μπαράκ Ομπάμα αντέδρασε έντονα λέγοντας πως “To Ανώτατο Δικαστήριο μ’ αυτόν τον τρόπο έδειξε ότι επιτίθεται στις βασικές ελευθερίες εκατομμυρίων Αμερικανών”. H πρόεδρος του Κογκρέσου, εξ’ ίσου αγανακτισμένη, τόνισε ότι “σήμερα το Ανώτατο Δικαστήριο πέτυχε ένα σκοτεινό και ακραίο στόχο. Να καταργήσει ένα σημαντικό δικαίωμα των γυναικών”. Η γενική εισαγγελέας της Νέας Υόρκης ήταν καυστική. “H κακή απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου αποτελεί μία από τις σκοτεινές στιγμές αυτού του έθνους.”
Tζο Μπάιντεν
O νυν πρόεδρος Tζο Μπάιντεν θεώρησε το θέμα τόσο σοβαρό ώστε να βγάλει διάγγελμα. “Η χώρα μας πήγε 150 χρόνια πίσω μ’ αυτήν την απόφαση. Είναι μία δύσκολη ημέρα, ημέρα λύπης για το δικαστήριο και τη χώρα. Η υγεία και η ζωή των γυναικών αυτού του έθνους βρίσκεται σε κίνδυνο”. Είπε επίσης ευθέως ότι “το θέμα δεν έχει λήξει” και κάλεσε το Κογκρέσο και τους ψηφοφόρους να αντιδράσουν. Προβλέποντας όμως την αγανάκτηση των γυναικών ζήτησε να επικρατήσει η σύνεση και να μην διαταραχθεί η ομαλότητα. “Καλώ όλους, όσο βαθιά και αν ενδιαφέρονται για αυτή την απόφαση, να κρατήσουν όλες τις διαδηλώσεις ειρηνικές — ειρηνικές, ειρηνικές, ειρηνικές. Κανένας εκφοβισμός. Η βία δεν είναι ποτέ αποδεκτή” , δήλωσε.
Η διχογνωμία αυτή δεν περιορίστηκε μεταξύ των άμεσα ενδιαφερομένων. Επενέβησαν γιατροί, ψυχολόγοι, θρησκευτικές οργανώσεις και τα πράγματα οξύνθηκαν ακόμη περισσότερο. Άλλοι υποστηρίζουν τα μεν, άλλοι τα ακριβώς αντίθετα, έτσι που δεν είναι ξεκάθαρο αν πρόκειται για επιστημονικές αλήθειες ή “επιστημονικοφανείς” εκφράσεις προσωπικών απόψεων.
Υπάρχουν γιατροί που υποστηρίζουν ότι μία άμβλωση μπορεί να προκαλέσει σωματικά προβλήματα :
Προσωρινά όπως οι αιμορραγίες ,οι επιμολύνσεις, ο σχηματισμός θρόμβων. Σοβαρότερα όπως η διάτρηση της μήτρας, ο τραυματισμός του εντέρου, του τραχήλου της μήτρας ή του ουρητήρα. Μόνιμα όπως η στειρότητα που παρατηρείται σε ποσοστό 3% έως 5% .
Υπάρχουν πολλοί περισσότεροι γιατροί που ισχυρίζονται ότι η στατιστική δεν λέει πάντα την αλήθεια. Τα παραπάνω προβλήματα αφορούσαν κατά κύριο λόγο την εποχή που οι αμβλώσεις ήταν παράνομες. Άρα γίνονταν, είτε από εμπειρικές μαίες χωρίς καμία επιστημονική γνώση και με πρωτόγονα μέσα, είτε σε ακατάλληλα “ιατρεία” κάτω από απαράδεκτες συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας. Για να αποφευχθούν δε ή τα οικογενειακά δράματα ή ο κοινωνικός στιγματισμός, η γυναίκα που υποβάλλονταν σε άμβλωση δεν είχε ενημερώσει κανέναν. Ούτε καν την μητέρα της! Πράγμα που σήμαινε πως δεν είχε καμία υποστήριξη και έτσι γινόταν αδύνατη η απαραίτητη αποθεραπεία.
Σήμερα, με τις κατάλληλες εξετάσεις ,το ασφαλές νοσοκομειακό περιβάλλον, τους εξειδικευμένους γιατρούς και το πλήθος των διαθέσιμων φαρμάκων, οι κίνδυνοι έχουν ελαχιστοποιηθεί.
Οι ψυχολόγοι, από την άλλη, διαφωνούν: Μένουν ψυχολογικά τραύματα ή αρνητικά συναισθήματα στις γυναίκες που επιλέγουν την άμβλωση ή όχι ;
Είναι λογικό, όταν πρόκειται να πάρει μια γυναίκα μια τόσο σοβαρή απόφαση, να έχει αμφιβολίες αν πράττει το σωστό ή το αναγκαίο. Να έχει άγχος για την επέμβαση, φόβο για τις συνέπειες ή ακόμα τύψεις και ενοχές. Το πώς και σε πιο βαθμό επηρεάζεται μια γυναίκα από αυτό το έτσι κι ’αλλιώς δυσάρεστο γεγονός ,εξαρτάται από την ιδιοσυγκρασία της, την αυτογνωσία της, το εύρος της ανεξαρτησίας της και ,προφανώς ,από τις δεδομένες συνθήκες. Άλλο είναι ένα παιδί που έρχεται λάθος στιγμή όσον αφορά τις σπουδές ή την καριέρα και άλλο ένα παιδί αποτέλεσμα βιασμού. Τα αρνητικά συναισθήματα μπορούν να ενταθούν. Ειδικά αν η γυναίκα είναι θρησκευόμενη και αισθάνεται πως κάνει κάτι εγκληματικό και αντίθετο με τον Θείο νόμο.
Η συζήτηση ,σε αυτές τις περιπτώσεις επικεντρώνεται στο αν το έμβρυο είναι ή δεν είναι ανθρώπινο ον. Και αν ναι από ποια εμβρυακή ηλικία; Από την ώρα τις σύλληψης; Από τη γονιμοποίηση του ωαρίου; Από τις πρώτες ομάδες κυττάρων; Στην φάση που μοιάζει με “σκουληκάκι” παρόμοιο με κάθε άλλο ζωικό έμβρυο; Όταν εξελίσσεται και παίρνει ανθρώπινο σχήμα;
Και εδώ οι απόψεις διίστανται. Άλλοι υποστηρίζουν πως είναι άνθρωπος ,άρα δικαιούται προστασίας ,από την πρώτη στιγμή. Άλλοι είναι κάθετοι πως από την στιγμή που το έμβρυο δεν είναι αυτόνομος οργανισμός αλλά απολύτως εξαρτώμενο από την μητέρα έως την γέννησή του ,η μητέρα έχει την ευθύνη των αποφάσεων που το αφορούν.
Πάντως ,νομίζω ότι όλοι πρέπει να δεχτούμε πως καμία γυναίκα δεν παίρνει μια τέτοια δύσκολη απόφαση πρόχειρα, επιπόλαια, “ελαφρά τη καρδία”. Πρέπει να συντρέχουν σημαντικοί λόγοι: μικρή ηλικία, θέματα υγείας, πολλά προ υπάρχοντα παιδιά ή κάτι άλλο ,τελείως προσωπικό ,που γι’ αυτήν έχει κεφαλαιώδη σημασία. Αλλιώς γιατί να μπει σε μια τόσο ψυχοφθόρα περιπέτεια;
Και το τελικό ερώτημα είναι:
Γιατί συζητάμε στις Δυτικές κοινωνίες και τον 21ο αιώνα για τις αμβλώσεις ενώ υπάρχουν τόσοι πολλοί τρόποι να αποφύγουμε μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη; Πώς είναι δυνατόν να αγνοούμε τους τρόπους ασφαλούς αντισύλληψης;
Αλλά για αυτό θα μιλήσουμε την επόμενη φορά.
Φιλαρέτη Καλομενίδου
Μία από εμάς.
