Ένα premium ελληνικό μέλι.
Αφιερωμένα στους Κυκλαδίτες παραγωγούς ήταν τα «17α Βραβεία Ποιότητας» του Γαστρονόμου. Σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι της ιστορίας των Κυκλάδων, με διάφορες συγκυρίες να έχουν περιορίσει την ενασχόληση με τον πρωτογενή τομέα, τα Βραβεία «φώτισαν» τις εξαιρέσεις. Τους ανθρώπους που επιμένουν να παλεύουν με τη γη και με τα ζώα, που παράγουν τυριά και παραδοσιακά αλλαντικά, καλλιεργούν ντόπιες ποικιλίες, τιμούν την κυκλαδίτικη παράδοση και περιφρουρούν με πείσμα τον κυκλαδίτικο τρόπο ζωής.
Λάμπει με χρώμα χρυσαφένιο και φωτεινό. Με τα πρώτα κρύα κρυσταλλώνει στο βαζάκι του και γίνεται μια κατάξανθη βελούδινη κρέμα. Μοσχοβολάει το ολοζώντανο άρωμα της άγριας λεβάντας που πλημμυρίζει έξαλλα κάθε άνοιξη το νησί, με τα άνθη της να βάφουν με το φωτεινό μοβ χρώμα τους τις γυμνές σεριφιώτικες πεζούλες. Αυτή την ανθοφορία κυνηγούν οι μέλισσες από τα 233 μελίσσια του Νίκου Κοκολάκη, στα 400 μ. υψόμετρο στον Άγιο Παντελεήμονα. Αραδιασμένα στη σειρά, με την πλάτη στον βοριά, κόντρα στις πέτρινες πεζούλες, δίνουν αληθινή μάχη για να χαρίσουν στον φροντιστή τους το σπάνιο μέλι αγριολεβάντας Frygana, που διακρίθηκε στη φετινή τυφλή γευστική δοκιμή του Γαστρονόμου.
Κάθε άνοιξη οι μέλισσές του τρυγούν τις αγριολεβάντες, που ανθούν για μόλις δύο μήνες. Δύσκολος, αλλά κορυφαίος τρύγος. Το σπουδαιότερο, ωστόσο, είναι ότι το μέλι αυτό φτάνει στο πρώτο και μοναδικό σήμερα Συνεταιριστικό Βιολογικό Τυποποιητήριο Μελιού στις Κυκλάδες, που ιδρύθηκε το 2018 από τον προηγούμενο πρόεδρο του συνεταιρισμού, Αλέξανδρο Λιβάνιο, και βρίσκεται στη Σέριφο. Αφού περάσει από τον αυστηρότατο και εξονυχιστικό έλεγχο από το Εργαστήριο Μελισσοκομίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, τυποποιείται σε μικρά βαζάκια και φτάνει σε εμάς με όλες τις υψηλές προδιαγραφές αυθεντικότητας, εντοπιότητας και κορυφαίας ποιότητας.
Και όμως, αυτό το σπάνιο μέλι κινδυνεύει με εξαφάνιση. Η μεγάλη φωτιά που ξέσπασε το καλοκαίρι στη Σέριφο κατέκαψε μεγάλο μέρος από τους μοναδικούς μελισσότοπους λεβάντας και θυμαριού .Σε συνδυασμό με την κλιματική κρίση που επηρεάζει σοβαρά την ανθοφορία των φρυγάνων, την ανεξέλεγκτη βόσκηση αδέσποτων κοπαδιών κατσικιών που μετριούνται σε χιλιάδες, την ολοένα αυξανόμενη τουριστικοποίηση αλλά και την εν πολλοίς παράλογη νομοθεσία που αφορά τη στήριξη των μελισσοκόμων, το μέλλον της άγριας λεβάντας και του εξαίσιου ανθόμελου είναι δυσοίωνο, με τους μελισσοκόμους του νησιού να παλεύουν αβοήθητοι για την επιβίωση των μελισσιών τους. Όπως το θέτει ο κ. Κοκολάκης στην ομιλία του κατά τη βράβευσή του, «ό,τι κι αν κάνει ο άνθρωπος, χωρίς βροχή λουλούδια δεν υπάρχουν. Ωραία τα μπαράκια και οι παραλίες των Κυκλάδων, αλλά ο πρωτογενής τομέας μένει ξεχασμένος και κανείς δεν καταλαβαίνει τι σπάνιο οικοσύστημα κρύβουν οι Κυκλάδες. Καίγονται βότανα που είναι το φαγητό της μέλισσας και όμως κάποιοι θεωρούν ότι είναι ξεροί θάμνοι. Αν όμως μυρίσουν την άνοιξη με το βοριαδάκι τις αγριολεβάντες και το καλοκαίρι το θυμάρι, και δουν τις ανθισμένες πλαγιές, τότε θα καταλάβουν τι χάνεται κάθε χρόνο από τις αλλαγές στο κλίμα και τις πυρκαγιές». Η βράβευση από τον Γαστρονόμο είναι σίγουρα μια ηθική ικανοποίηση, αλλά, χωρίς έμπρακτη στήριξη από την πολιτεία, η μελισσοκομία στις Κυκλάδες κινδυνεύει με εξαφάνιση. «Θέλουμε σίγουρα στήριξη, υπάρχει μεγάλη απογοήτευση, αλλά παρ’ όλα αυτά προσπαθούμε κόντρα σε δυσοίωνες καταστάσεις να βγάζουμε αυτό το σπάνιο μέλι», καταλήγει ο κ. Κοκολάκης.
Πηγή:https://www.gastronomos.gr/
