Δεν καταλάβαμε καν πώς πέρασαν δύο ώρες
Το έργο «Ο Σαίξπηρ ζει στο καταφύγιο» στο θέατρο Μικρός Κεραμεικός, είναι μια βαθιά υπαρξιακή αναζήτησή ενός ανθρώπου που μεσουράνησε, αλλά έμεινε τελικά στο περιθώριο. Ή για την ακρίβεια, το σύστημα τον οδήγησε στο περιθώριο. Ένας θεατρικός συγγραφέας που έρχεται αντιμέτωπος με τον ίδιο του εαυτό, παλεύοντας με την παραίτηση, την αποξένωση και τα συναισθηματικά σκαμπανεβάσματα. Από τη μία θέλει να δώσει ένα τέλος στη ζωή του και από την άλλη βρίσκει την ελπίδα να συνεχίσει.
Βασισμένο στο ομώνυμο έργο του Γιώργου Σκούρτη, η παράσταση «Ο Σαίξπηρ ζει στο καταφύγιο» είναι από την αρχή μέχρι το τέλος, υπέροχη. Ο Θοδωρής Ζουμπουλίδης παραδίδεται σε έναν μακρύ και πολυδιάστατο μονόλογο, αποδεικνύοντας πως το υποκριτικό ταλέντο ενός ηθοποιού μπορεί να γεμίσει μια ολόκληρη σκηνή.
Σε παρασέρνει, σε οδηγεί εκεί που θέλει και σε κάνει να ταυτίζεσαι πολλές φορές μαζί του, ειδικά αν έχεις βρεθεί σε στιγμές απόγνωσης και ηττοπάθειας. Σε εκείνες τις στιγμές που νομίζεις πως δεν μπορείς να ξεπεράσεις τα εμπόδια που χαρίζει απλόχερα η ζωή, αλλά τελικά βρίσκεις το κίνητρο που χρειάζεσαι για να συνεχίσεις. Η ερμηνεία του Θοδωρή Ζουμπουλίδη είναι τέτοια που νομίζεις πως στο θέατρο είναι μόνο εκείνος κι εσύ. Είναι σαν να απευθύνεται σε έναν έναν ξεχωριστά. Αν και στην πραγματικότητα μιλά σε έναν πίνακα του Σαίξπηρ.
Η παράσταση «Ο Σαίξπηρ ζει στο καταφύγιο» έχει όμως και την σκηνοθετική ματιά του Νίκου Γραμματικού, ο οποίος μετά τις επιτυχίες του («Μήδεια Κρείσσων των εμών βουλευμάτων», «Βασιλιάς»), βρήκε το «καταφύγιο» του στον Μικρό Κεραμεικό. Όπως έγραψε και ο ίδιος στο σημείωμά του «ευελπιστούμε ο καθένας σας να συναντηθεί με τα δικά του αδιέξοδα και να μπορέσει να πει: ‘Έχω χρόνο, έχω όραμα, πάμε ξανά’». Κι αυτό είναι ο πιο σημαντικός λόγος για να δεις την παράσταση.
Είναι αναμφίβολα ένα έργο διαχρονικό, που αξίζει να δεις. Θα γελάσεις, θα συγκινηθείς, θα θαυμάσεις και θα χαθείς στην ιστορία. Μια ιστορία που έχει αρχή, μέση και τέλος.
Πηγή:https://jenny.gr
