Η Ηρώ, η διευθύντρια του Fame Story, αποχαιρέτησε την Πέμπτη 8 Φεβρουαρίου, μία πολύ καλή της φίλη.
Την Βαγγελιώ Αγγελίδου, η οποία ήταν F&B μάνατζερ της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση. Η κηδεία της πραγματοποιήθηκε στον Ιερό Ναό της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος, στο Χαλάνδρι, και πλήθος κόσμου βρέθηκαν εκεί για να την τιμήσουν.
Η τραγουδίστρια, όμως, θέλησε να εκφράσει και μερικές σκέψεις και συναισθήματά της για εκείνη, και το έκανε μέσα από το διαδικτυακό της ημερολόγιο, τον προσωπικό της λογαριασμό στο Facebook. Συγκίνησε τους ακόλουθούς της, οι οποίοι της έστειλαν πολλά μηνύματα συμπαράστασης στη συνέχεια.
Η σπαρακτική ανάρτηση της Ηρούς
«Η εκκωφαντική σιωπή της θλίψης του αποχαιρετισμού μας στη Βαγγελιώ και τα δάκρυα των Αγίων πάνω στις αγιογραφίες τις εκκλησίας δεν είναι άλλο από την ανεξίτηλη καταγραφή των συναισθημάτων. Είναι η στιγμή που δεν χρειάζεται να θυμάσαι ούτε να ξεχάσεις… μόνο να αισθανθείς. Την αγάπη… την αγάπη που μοίρασε απλόχερα σε ολους. Μια αγάπη ατίθαση, σχεδόν παιδική, με ένα κρυφό χαμόγελο στα μάτια.
Έμπαινε στο ταβερνάκι που είχαμε ραντεβού οι φίλοι και άρχιζε να μιλάει από την πόρτα λες και είχε παρατηρήσει τους πάντες και τα πάντα και με το που καθόταν στην καρέκλα άρχιζε να ιστορεί υποθέσεις για όσα είχε ήδη «δει» και πριν ακόμα χαιρετήσει, αρχίζαμε όλοι να γελάμε με όσα έλεγε. Ο ερχομός της ήταν χαρά , ήθελε να είναι χαρά. Ήθελε να καταγράφεται ως «χαρά».
Η Βαγγελιώ δεν μας αποχαιρέτησε ποτέ. Δεν της άρεσαν οι αποχαιρετισμοί. Της άρεσε μόνο να οργανώνει την επόμενη συνάντηση. Έτσι θα τη θυμόμαστε όλοι …και σήμερα δεν την αποχαιρετήσαμε ούτε και μεις. Απλά κλείσαμε την επόμενη συνάντηση μαζί της.
Και κάποτε στους ύστερους χρόνους όταν οι στάχτες μας θα κολυμπάνε στον ίδιο ωκεανό θα πίνουμε τσιπουράκια και θα γελάμε με τα αστεία της και θα κανιβαλίζουμε, τους εαυτούς μας, ως οφείλουμε στην ωριμότητα και την ευφυΐα μας. Στο επανιδείν αγαπημένη μου Βαγγελιώ».
Η ανάρτηση του Ιδρύματος Ωνάση
«Η Βαγγελιώ έφυγε.
Η Βαγγελιώ μας ξεκίνησε τον δρόμο προς την ξεκούραση το βράδυ της Κυριακής. Τα νέα κυκλοφόρησαν λίγο μετά τα μεσάνυχτα και η ώρα δεν μπορεί να είναι τυχαία· τίποτα δεν ήταν τυχαίο με τη Βαγγελιώ. Η μάχη, η αψηφησιά και το μίσος της προς την ασθένειά της ήταν υπερθετικά· όλα ήταν υπερθετικά για την Βαγγελιώ, το ανθρώπινο θαυμαστικό.
Η Ευαγγελία Αγγελίδου, ο άνθρωπος που προικίστηκε με το μεγάλο ταλέντο της ζωής, ο άνθρωπος που ένωνε, έλυνε, εξομολογούσε, μεθούσε τους ανθρώπους χειρουργικά, που έφτιαχνε τραπέζια, ένωνε παρέες, γλένταγε με την φλόγα να καίει απειλητικά, η Βαγγελιώ που φλέρταρε με τα όρια ως χόμπι, η Βαγγελιώ που έκανε πάρτι ακόμα και σε δωμάτια νοσοκομείων, όπως μόνο οι αυθεντικά μποέμ μπορούν, που ανέβαζε την ένταση και ξεσήκωνε το σύμπαν, που το βραχνό γέλιο της αντηχεί σε πολλούς τοίχους, έφυγε για να ξεκουραστεί.
Εμείς, οι φίλοι της, η οικογένεια της θα μείνουμε σιωπηλοί να την βλέπουμε να πλησιάζει με το μηχανάκι της “τον πύραυλο”, να ξεπεζεύει, να λέει “γαμώ την τρέλα μου”, να χαμογελάει πονηρά και να ξεκινάει το γλέντι.
