Αξίζει να το δεις;
Το drama με την Μπλέικ Λάιβλι επισκίασε μια ταινία που περνά τα πιο σωστά μηνύματα για την ενδοοικογενειακή βία
Δεν ξέρω πόσο εύκολο είναι να δει κανείς το «Τελειώνει με Εμάς», χωρίς να είναι προκατειλημμένος. Το real-life drama που εκτυλίχθηκε τις προηγούμενες εβδομάδες με την Μπλέικ Λάιβλι και τον Τζάστιν Μπαλντόνι, έχει επισκιάσει σε μεγάλο βαθμό την ταινία, γεγονός στενάχωρο, αφού σε 2 ώρες και 11 λεπτά περνάει τα πιο σωστά μηνύματα για την ενδοοικογενειακή βία. Δηλαδή, αν κάποιος πιστεύει πως θα παρακολουθήσει μια ρομαντική κομεντί, όπως ακριβώς προσπάθησε να την προωθήσει η Λάιβλι, τότε θα αντιληφθεί πόσο μεγάλη απόκλιση έχει από αυτό το είδος. Γι’αυτό και η ηθοποιός ήρθε πολύ κοντά με το cancel.
Το «Τελειώνει με εμάς» ξεκινά ανάλαφρα, ρόδινα και ρομαντικά, όμως στην πορεία το κλίμα αλλάζει, γίνεται πιο βαρύ και πιο συγκινητικό. Αν έχεις διαβάσει το βιβλίο της Κολίν Χούβερ, μπορείς να αντιληφθείς πλήρως τις διακυμάνσεις στα συναισθήματα. Άλλωστε, δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά, αφού η υπόθεση καταπιάνεται με την καμουφλαρισμένη ενδοοικογενειακή βία, την χειραγώγηση και το παιδικό τραύμα.
Η Κολίν Χούβερ έχει έναν ιδιαίτερο τρόπο γραφής. Δεν είναι τυχαίο που τα μυθιστορήματά της πουλάνε τρελά. Μόνο το «Τελειώνει με εμάς» έχει πουλήσει 20 εκατομμύρια αντίτυπα, ενώ έχει βρεθεί στη λίστα των best-sellers των New York Times. Η δημοφιλία του ήταν τέτοια, που η κινηματογραφική του μεταφορά ήταν θέμα χρόνου να συμβεί. Κι όσο κι αν οι ταινίες υστερούν -σχεδόν πάντα- των βιβλίων, με το «Τελειώνει με Εμάς» δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα. Παρ’όλο που απουσιάζαν αρκετές σκηνές από εκείνες του μυθιστορήματος, η ταινία είναι πραγματικά καλή.
Αξίζει το «Τελειώνει με εμάς»;
Για όποιον δεν γνωρίζει, η υπόθεση της ταινίας ακολουθεί τη Λίλι (Μπλέικ Λάιβλι), η οποία επιστρέφει στην Βοστόνη, για την κηδεία του πατέρα της. Όταν αναγκάζεται να γράψει, για τον επικήδειο, πέντε λόγους που τον αγαπούσε, δεν βρίσκει ούτε έναν. Ούσα συναισθηματικά μπερδεμένη, γνωρίζει τον Ράιλ (Τζάστιν Μπαλντόνι), έναν γοητευτικό νευροχειρουργό που τη φλερτάρει με συνοπτικές διαδικασίες. Εκείνη θέλει κάτι σοβαρό, εκείνος πάλι το αντίθετο. Στην πορεία όμως τού βγάζει τα πιο ανεξερεύνητα συναισθήματα. Όλα, βέβαια, αλλάζουν όταν εμφανίζεται ο πρώην της Λίλι, Άτλας. Αυτή είναι η γενική και επιφανειακή σύνοψη του «Τελειώνει με εμάς».
Η ταινία όμως είναι πολλά περισσότερα και το ρομάντζο που αρχικά δημιουργείται, συνθλίβεται. Η πλοκή του «Τελειώνει με εμάς» ωριμάζει και εκτυλίσσεται σωστά, με λεπτομέρειες πολύ προσεκτικά δεμένες. Γινόμαστε, δηλαδή, μάρτυρες του πώς η συμπεριφορά του Ράιλ αλλάζει και σκληραίνει. Πώς το παιδικό τραύμα είναι «εκεί» και καθορίζει την ανθρώπινη συμπεριφορά και εξέλιξη. Πώς το θύμα βαφτίζει τη βία ως «ατύχημα».
Και φυσικά, πώς φτάνει στη συνειδητοποίηση και στην απόφαση να φύγει. Δεν φεύγουν όλες οι γυναίκες, δεν έχουν όλες τη δύναμη. Γι’αυτό και στο Τελειώνει με εμάς βλέπουμε και τις δύο περιπτώσεις. Η ταινία ξετυλίγει το κουβάρι της ενδοοικογενειακής βίας πολύ προσεκτικά, αν και σε ταράζει όπως και να ‘χει. Όλες οι σκηνές σε συγκλονίζουν, αλλά εγώ προσωπικά κρατάω μία. Είναι η σκηνή που η Λίλι συζητά με την αδερφή του Ράιλ για τη βία που δεχόταν και τη δεύτερη να της απαντά: «Ως αδερφή του, θέλω να τον συγχωρέσεις. Ως κολλητή σου, δεν θα σου ξαναμιλήσω αν γυρίσεις σε εκείνον».
Το Τελειώνει με εμάς έχει τα αναπόφευκτα κλισέ, έχει αρκετές συγκινήσεις, αλλά και σαρωτική δυναμική. Κι αυτό το λέω γιατί πηγαίνοντας να δω την ταινία, δεν είχα υψηλές προσδοκίες. Κυρίως γιατί πιστεύω πως μια ταινία δεν είναι ποτέ καλύτερη από το βιβλίο. Αλλά, να, που έφυγα προβληματισμένη και συγκινημένη.
Όσον αφορά τις ερμηνείες, δεν μπορώ να πω πως ενθουσιάστηκα με την Μπλέικ Λάιβλι. Και όχι, αυτό δεν έχει σχέση με το πόσο προκατειλημμένη ήμουν με την ηθοποιό. Αντίθετα, ο Τζάστιν Μπαλντόνι και σκηνοθετικά και υποκριτικά, είναι εξαιρετικός. Τέλος, ξεχωριστό shout out πρέπει να γίνει στους δύο ηθοποιούς που υποδύονται την Λίλι και τον Άτλας στην μικρότερη ηλικία, που το κάνουν πραγματικά υπέροχα.
Πηγή:https://jenny.gr
