«Υπάρχει διέξοδος»
«Όταν η καταιγίδα τελειώσει, δεν θα θυμάσαι πώς τα κατάφερες ή πώς επέζησες»
«Είναι η πρώτη φορά που μιλάω ανοιχτά και δημόσια για την ασθένειά μου: Tον καρκίνο. Μια λέξη την οποία απέφευγα για χρόνια και στην οποία δεν ήθελα να αναφέρομαι γιατί πίστευα ότι αν δεν την ονομάσω, δεν θα ήταν πραγματικότητα». Αυτά, και άλλα πολλά, είπε η Σάρα Καρμπονέρο με δάκρυα στα μάτια, μιλώντας σε φιλανθρωπικό γκαλά για τη συγκέντρωση χρημάτων κατά της νόσου.
Η Σάρα Καρμπονέρο ξεκίνησε να δίνει μάχη, το 2019, με τον καρκίνο των ωοθηκών. Η ίδια, μόλις ενημερώθηκε πως διαγνώστηκε με καρκίνο, ξεκίνησε απευθείας χημειοθεραπείες, υπεβλήθη σε δύο επεμβάσεις και πολλές συνεδρίες με ψυχο-ογκολόγο. Το μόνο που χρειαζόταν όμως στην αρχή, ήταν να μιλήσει με γυναίκες που είχαν περάσει την ίδια ασθένεια με εκείνη. Και το έκανε. «Μου έδωσαν την ώθηση που χρειαζόμουν, που είναι αυτό που θέλω να δώσω σήμερα σε όλες τις γυναίκες που μπορεί να με βλέπουν αυτήν τη στιγμή, για να τους πω ότι υπάρχει διέξοδος».
Η αθλητικογράφος παρέλαβε βραβείο κατά τη διάρκεια του γκαλά, το οποίο και αφιέρωσε σε όσους περνούν αυτήν την ασθένεια, λέγοντας πως της πήρε χρόνο να αποδεχτεί πως ο αγώνας της θα ήταν μεγάλος. «Βρίσκομαι εδώ για να στείλω ένα μήνυμα ενθάρρυνσης σε όλους τους ανθρώπους που ζουν – γιατί δεν μου αρέσουν οι πολεμικοί όροι (μάχη και ούτω καθεξής) – με αυτή τη σκληρή ασθένεια», είπε.
«Όταν διαγνώστηκα με καρκίνο το 2019, έπαθα σοκ. Ήταν τρομερό, ήμουν 35 ετών, είχα μια υγιή ζωή, δεν καταλάβαινα τίποτα. Και η πρόγνωσή μου ήταν καλή, αλλά το κεφάλι μου ήταν γεμάτο με “γιατί και γιατί”. Μου συνέστησαν να πάω σε έναν ψυχο-ογκολόγο, κάνουν θαυμάσια δουλειά, αλλά εκείνη τη στιγμή είχα ανάγκη να μιλήσω με γυναίκες που είχαν περάσει τα ίδια με μένα και ήταν ζωντανές, δυνατές», είπε η Σάρα Καρμπονέρο.
«Δεν θέλω να το προσωποποιήσω, αλλά να στείλω ένα ιδιαίτερο μήνυμα στις γυναίκες, τις μητέρες και τους καρκινοπαθείς με μικρά παιδιά που δεν καταλαβαίνουν τίποτα και δεν μπορείς να τους εξηγήσεις γιατί η μητέρα τους είναι ξαπλωμένη στο κρεβάτι για οκτώ ημέρες μετά από κάθε χημειοθεραπεία και 21 ημέρες κάνει το ίδιο πράγμα και 21 ημέρες μετά το ίδιο πράγμα. Ή γιατί η μητέρα τους δεν έχει καθόλου ενέργεια, όπως οι μητέρες των συμμαθητών τους. Μερικές φορές δεν μπορείς να τα πας ούτε στο σχολείο, αυτά τα παιδιά που δεν ρωτούν τίποτα, αλλά ξέρουν τα πάντα. Η αγάπη μου σε αυτές τις γενναίες μητέρες, σε αυτές τις θαρραλέες μητέρες που θα μπορέσουν να δουν τα παιδιά τους να μεγαλώνουν όπως εγώ. Μάρτιν και Λούκας, είστε η κινητήριος δύναμη και η επιθυμία μου».
«Και όταν η καταιγίδα τελειώσει, δεν θα θυμάσαι πώς τα κατάφερες ή πώς επέζησες, ούτε θα θέλεις να είσαι σίγουρος αν η καταιγίδα έχει πραγματικά τελειώσει. Αλλά ένα πράγμα είναι σίγουρο: όταν βγεις από αυτή την καταιγίδα δεν θα είσαι το ίδιο άτομο που μπήκε μέσα σε αυτήν, και αυτό είναι το νόημα της».
«Δεν θέλω να το προσωποποιήσω, αλλά να στείλω ένα ιδιαίτερο μήνυμα στις γυναίκες, τις μητέρες και τους καρκινοπαθείς με μικρά παιδιά που δεν καταλαβαίνουν τίποτα και δεν μπορείς να τους εξηγήσεις γιατί η μητέρα τους είναι ξαπλωμένη στο κρεβάτι για οκτώ ημέρες μετά από κάθε χημειοθεραπεία και 21 ημέρες κάνει το ίδιο πράγμα και 21 ημέρες μετά το ίδιο πράγμα. Ή γιατί η μητέρα τους δεν έχει καθόλου ενέργεια, όπως οι μητέρες των συμμαθητών τους. Μερικές φορές δεν μπορείς να τα πας ούτε στο σχολείο, αυτά τα παιδιά που δεν ρωτούν τίποτα, αλλά ξέρουν τα πάντα. Η αγάπη μου σε αυτές τις γενναίες μητέρες, σε αυτές τις θαρραλέες μητέρες που θα μπορέσουν να δουν τα παιδιά τους να μεγαλώνουν όπως εγώ. Μάρτιν και Λούκας, είστε η κινητήριος δύναμη και η επιθυμία μου».
«Και όταν η καταιγίδα τελειώσει, δεν θα θυμάσαι πώς τα κατάφερες ή πώς επέζησες, ούτε θα θέλεις να είσαι σίγουρος αν η καταιγίδα έχει πραγματικά τελειώσει. Αλλά ένα πράγμα είναι σίγουρο: όταν βγεις από αυτή την καταιγίδα δεν θα είσαι το ίδιο άτομο που μπήκε μέσα σε αυτήν, και αυτό είναι το νόημα της».
Πηγή:https://jenny.gr
