Θέλει να φωτίζει τους ανθρώπους!
Θέλω να είμαι φωτεινός, να λάμπω ώστε να φωτίζω και άλλους ανθρώπους, κρύβοντας τα σκοτάδια μου, που είναι τεράστια, πρόσθεσε.
Ο Πάνος Μουζουράκης μίλησε για την προσωπική και επαγγελματική του ζωή και το θέμα της δημοσιότητας, μεταξύ άλλων.
Ο τραγουδιστής έδωσε συνέντευξη στην κάμερα του «Χαμογέλα και Πάλι» την Κυριακή 16 Ιουνίου.
Αρχικά, ανέφερε: «Θέλω να είμαι φωτεινός, να λάμπω, ώστε να φωτίζω και άλλους ανθρώπους, κρύβοντας τα σκοτάδια μου, που είναι τεράστια. Τα λάθη μας μάς κάνουν να είμαστε συμπονετικοί. Αν δω τον άλλον να κάνει το ίδιο λάθος που είχα κάνει και εγώ στο παρελθόν, εγώ θα τον νιώσω. Συμπόνεσα τον Γιώργο Λιάγκα, όταν έκανε την επίμαχη χειρονομία για το κράξιμο που έφαγε και είπα ότι είναι μία ελπίδα να αλλάξει».
Επίσης, περιέγραψε τη στιγμή που κατάλαβε ότι είχε επιτύχει στη μουσική: «Στην αρχή νόμιζα ότι έλεγα κάτι έξυπνο, αλλά οι άλλοι γελούσαν με τη χαζομάρα μου. Πίστευα ότι ήμουν παρατράγουδο. Κατάλαβα ότι το μεγάλο μου ταλέντο δεν ήταν ούτε στο τραγούδι ούτε στην υποκριτική αλλά στο ότι οι ευχές μου γίνονται πραγματικότητα. Κάποια στιγμή με έπιασε ένα παράπονο: “Πού πρέπει να φτάσω για να έχω σωστό ήχο και φώτα, πόσο ακόμα πρέπει να μοχθήσω;”. Εκεί είχα λίγο “σταριλίκι” αλλά το “ξέρεις ποιος είμαι εγώ;”, δεν το έχω χρησιμοποιήσει ποτέ».
Για τη συμμετοχή του Κωνσταντίνου Αργυρού στην κριτική επιτροπή του «Voice», ο Πάνος Μουζουράκης περιέγραψε: «Όταν ήρθε ο Αργυρός στο Voice, ήταν σαν να άναψε μία λάμπα και όλα τα… μυγάκια κόλλησαν πάνω του. Όταν κάτι γίνεται επιτυχία, το παίρνουν οι εταιρείες και το κάνουν copy. «Πάμε να βάλουμε άλλον έναν Χατζηγιάννη, έναν ακόμη Ρέμο». Κάποια στιγμή μέσα στην κρίση ένιωσα πως ο κόσμος θα έκανε στροφή στην κουλτούρα. Είδα όμως πως το λαϊκό στοιχείο μέσα μας είναι τόσο δυνατό».
Για το θέμα της δημοσιότητας και την παράκληση που είχε κάνει στους δημοσιογράφους να μην πάνε στον γάμο του, ο τραγουδιστής δήλωσε: «Δεν ήθελα να είμαι το “hi, who is celebrity”, γάμος – θέμα, που με θα έρθουν και θα με ρωτήσουν κάτι και θα επενέβαιναν σε μία στιγμή που ήθελα να την ξεχωρίσω από τη δημόσια ζωή μου. Οπότε έγραψα αυτό το ποίημα που έγραψα. Ήταν χαριτωμένο, αλλά η όλη ουσία του ποιήματος είναι στον τελευταίο στίχο που λέει για τον πατέρα Αντώνιο. Η άποψή μου για εκείνον δεν έχει αλλάξει και δεν θέλω. Για εμένα είναι ένας από τους λόγους που πιστεύω και στον Θεό και στον άνθρωπο».
πηγή:https://www.protothema.gr
