Παρόλο που τα βιώματα του Γιώργου Κωνσταντίνου ήταν καλλιτεχνικά, αρχικά δεν θέλησε να ακολουθήσει θεατρικά βήματα και γράφτηκε στη σχολή Πάλμερ, για να γίνει ηλεκτροτεχνίτης. Όταν κάποια στιγμή τον ρώτησε η μητέρα του, μήπως ήθελε να γίνει ηθοποιός, εκείνος αυθόρμητα της απάντησε «ναι».
Έτσι εγκατέλειψε τα σχέδιά του και ξεκίνησε τις σπουδές στη δραματική σχολή Μουζενίδη. Ανάμεσα στους συμμαθητές του ήταν η Μπεάτα Ασημακοπούλου και η Κατερίνα Γώγου. Δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει τις σπουδές του. Καθώς η σχολή σταμάτησε να λειτουργεί μετά τον θάνατο του χρηματοδότη της, δημάρχου Αθηναίων Κώστα Κοτζιά.
Τότε έδωσε εξετάσεις για το Εθνικό Θέατρο, αλλά απορρίφθηκε ως «εντελώς ατάλαντος» και τελικά ολοκλήρωσε τις σπουδές του στη σχολή του Καρόλου Κουν. Έτσι ξεκίνησε η καριέρα του στο θέατρο. Η οποία απογειώθηκε το 1962 όταν τον επέλεξε προσωπικά ο Μάνος Χατζιδάκις για να πάρει μέρος στην «Οδό Ονείρων», μιας και ήταν καλλίφωνος.
Έκτοτε έπαιξε σε πολλές θεατρικές παραστάσεις, από κλασσικό θέατρο μέχρι επιθεώρηση και stand up comedy. Ο ρόλος του Βασίλη που τρελαίνεται έσπασε ταμεία. 13 Απριλίου 1969. Το κινηματογραφικό του ντεμπούτο έγινε στην ταινία «Η Λίζα και η Άλλη» με την Αλίκη Βουγιουκλάκη.
Ο Κωνσταντίνου πήγε στην πρεμιέρα, αλλά όταν είδε τον εαυτό του στο πανί, δεν του άρεσε. «Είδα ένα τέρας. Έναν άνθρωπο με μια μύτη τόση, κοντά μαλλιά. Δίπλα μου καθόταν η Τζόλυ Γαρμπή. Μόλις λοιπόν βλέπω τον εαυτό μου σηκώνομαι να φύγω και μου αρπάζει το χέρι μου λέει «Κάτσε κάτω, είσαι πολύ καλός»
cineramen.gr
