Κριτική για την ταινία Paint

Forever Woman

Εδώ ουσιαστικά έχουμε την ιστορία του Bob Ross

Ο Carl Nargle έιναι ένας αγαπημένος παρουσιαστής μιας μακροχρόνιας τηλεοπτικής εκπομπής ζωγραφικής στη δημόσια τηλεόραση του Vermont. Όταν μια νεότερη ζωγράφος προσλαμβάνεται για να προσελκύσει μια διαφορετική δημογραφική ομάδα τηλεθεατών, οι ανασφάλειες του Carl για το δικό του ταλέντο ως καλλιτέχνης αναδύονται στην επιφάνεια και επακολουθούν μπερδέματα.

Για τις ταινίες βασισμένες σε πραγματικά πρόσωπα, υπάρχει το πρόβλημα ότι πολλές φορές γίνεται απλά για να προσελκύσουν κόσμο. Ενώ αντίθετα άλλες περιπτώσεις μπορούν να δώσουν σπουδαίες ταινίες. Εδώ ουσιαστικά έχουμε την ιστορία του Bob Ross, αλλά ο Owen Wilson δεν τον υποδύεται.

Η ταινία Paint θα μπορούσε να είναι μια ταινία γεμάτη ένταση, συγκίνηση, χτισμένη πάνω στον κεντρικό ρόλο. Ωστόσο καταλήγει εντελώς τσαπατσούλικη και μια χαμένη ευκαιρία, χωρίς να δώσει αυτά που περιμένει ο θεατής.

Αυτό γιατί σε κανένα σημείο της ταινίας, δεν μπορεί να αποφασίσει τι ακριβώς ταινία θέλει να γίνει. Η διαφορά της με μερικές αντίστοιχες ταινίες που πέτυχαν είναι ότι αφηγείται με τον τυπικό τρόπο μια ιστορία που καταλήγει σε αφόρητα κλισέ. Απλά σε ελάχιστα σημεία, δίνει κάτι που θα κάνει τον θεατή να “δεθεί”.

Η ταινία ανά στιγμές προσπαθεί να σε φέρει κοντά στην εξέλιξη με πολύ μερικά ωραία πλάνα. Ωστόσο δεν καταφέρνει να αξιοποιήσει τον χρόνο και είναι πολύ μέτρια η διαχείριση των γεγονότων και κυρίως του κεντρικού χαρακτήρα.

Το Paint από την αρχή δεν διαχειρίζεται και πολύ καλά το θέμα, μην δίνοντας το απαιτούμενο βάθος στον πρωταγωνιστή. Συν τοις άλλοις, παρά τα 90 λεπτά καθαρής διάρκιας, πολλά γεγονότα που θα μπορούσαν να είναι πιο σωστά δομημένα. Καθώς και να υπάρχει σίγουρα οικονομία χρόνου.

Δεν ξέρουμε αν περιμέναμε κάτι τόσο κοινότυπο, αλλά αποδεικνύεται μια ταινία με πολλές αδυναμίες, τις οποίες μπορούσε αλλά δεν καταφέρνει να “καλύψει”, αλλά κυρίως να κάνει τον θεατή να ταυτιστεί με τον πρωταγωνιστή.

Ο Owen Wilson ενώ δεν είναι καλός όσο κι αν το προσπαθεί, μιας και χάνεται στην συνολική μετριότητα. Δυστυχώς δεν τον βοηθάει ούτε το σενάριο, ούτε η σκηνοθεσία με αμφότερα να χαντακώνουν μια προσπάθεια που μπορούσε σίγουρα να είχε καταλήξει διαφορετικά.

Η ταινία Paint δεν έχει κάνει καλή δουλειά κυρίως στο χτίσιμο της έντασης μέσα από το πρόσωπο τoυ πρωταγωνιστή της, αλλά και να καταφέρει να καταγράψει πολλά σημαντικά γεγονότα από όλες τις πλευρές και απόψεις.

Εν ολίγοις το Paint θα ήθελε να έχει ακόμα και Οσκαρικές προδιαγραφές, ωστόσο δεν καλύπτει βασικές πτυχές του θέματος του. Αποτελεί ουσιαστικά ένα κολάζ στιγμών διάσπαρτο μέσα σε ένα αχανές σενάριο και μια μη ολοκληρωμένη ταινία.

Πηγή: cineramen.gr

Διαβάστε
ακόμα