H ταινία “The Master” ακολουθεί το ταξίδι ενός βετεράνου αξιωματικού του Ναυτικού
Mε φόντο μια εντυπωσιακή εικονογραφία περιπλανώμενων και ανήσυχων ψυχών στη μεταπολεμική Αμερική, η ταινία “The Master” ακολουθεί το ταξίδι ενός βετεράνου αξιωματικού του Ναυτικού, που επιστρέφει στην πατρίδα μετά τον πόλεμο χωρίς σχέδια για το μέλλον. Κλονισμένος και γεμάτος αβεβαιότητα, γρήγορα θα υποκύψει στη γοητεία του Master, του χαρισματικού ηγέτη μιας θρησκευτικής οργάνωσης ονόματι The Cause, που αποκτά όλο και περισσότερους οπαδούς.
Όσοι γνωρίζουν τον Πόλ Τόμας Άντερσον (There will be blood, Magnolia, Boogie nights και αρκετές ακόμα) ξέρουν ότι οι δουλειές του, δεν είναι αυτό που λέμε mainstream και φυσικά οι ταινίες του δεν είναι ιδιαιτέρως εύπεπτες για το ευρύ κοινό. Τo Master είναι μια εξίσου δύσκολη ταινία και απευθύνεται σε απαιτητικό σινεφίλ κοινό, συνεπώς για τους μη μυημένους πρόκειται για art film.
O Άντερσον καταπιάνεται φαινομενικά με ένα κυρίως θέμα (το οποίο έχει μεγάλες ομοιότητες και παραπέμπει στην σαϊεντολογία) και ακολούθως με μικρότερες υποκατηγορίες, όπως η χειραγώγηση ενός ανθρώπου και την πλύση εγκεφάλου κατα μια έννοια, με το πως μπορεί ένας άνθρωπος να ελέγξει το μυαλό του άλλου, ουσιαστικά πασάροντας του φύκια με μεταξωτες κορδέλες στην συσκευασία μιας θρησκευτικής αίρεσης.
Από τα πρώτα του πλάνα, με ωραία πλάνα και καλοφτιαγμένους διαλόγους “προειδοποιεί” τον θεατή ότι δεν πρόκειται να δεί μια από τα ίδια (κακά τα ψέματα άλλοι σκηνοθέτες τέτοιο θέμα θα μπορούσαν να το είχαν καταστρέψει). Αργόσυρτα πλάνα, focus στον χαρακτήρα που μιλάει ή δεν μιλάει για να αποτυπωθούν οι αντιδράσεις, βάζει τον θεατή σε σκέψεις και το κυριότερο δεν του δίνει μασημένη τροφή αλλά του “στίβει” το μυαλό.
Οι διάλογοι όπως είπαμε είναι πάντα προσεγμένοι και όπως όλη η ταινία προσφέρονται για σκεπτικισμούς, φιλοσοφικές αναζητήσεις αλλά και συζητήσεις για το πως μπορεί ο άνθρωπος σε μια δύσκολη κατάσταση γι’ αυτόν να παραπλανηθεί και να σαλέψει τελείως, χάνοντας κάθε έννοια στοιχειώδους λογικής.
Εκείνος που κλέβει αναμφισβήτητα την παρασταση είναι ο καταπληκτικός (μπορεί να τον αδικεί και η λέξη) Γιόακιν Φοίνιξ στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Ο τύπος είναι άπαιχτος και δίνει ρεσιτάλ ερμηνείας και σίγουρα άξιζε από τότε το αγαλματίδιο, για μια απίστευτα δύσκολη και απαιτητική ερμηνεία. Από κοντά φυσικά ο σπουδαίος και αδικοχαμένος Φίλιπ Σέυμουρ Χόφμαν, ο οποίος με την σειρά του κάνει “παπάδες” στον ρόλο του ηγέτη της Σαϊεντολογίας, όπως αφήνεται να εννοηθεί στο μεγαλύτερο διάστημα της ταινίας και με βάση τα πραγματικά γεγονότα.
Έχουμε να κάνουμε με μια τρομερή ταινία με φανταστικές ερμηνείες, masterclass σκηνοθεσία και πολλά μηνύματα, η οποία αξίζει να τιμηθεί και είναι σίγουρο, ότι όποιος μπεί στο κλίμα της αποκλείεται να μην μαγευτούν από τις εικόνες, τους διαλόγους και τις ερμηνείες του Master. Aξίζει να την δείτε!
Πηγή: cineramen.gr
