Μαγικοί τόποι
Όταν την άνοιξη στην εξοχή δούμε μια πεταλούδα, σταματάμε ότι κάνουμε και την κοιτάμε με ένα πλατύ χαμόγελο. Ξεχνιόμαστε από το απολαυστικό θέαμα! Τί να πρωτοθαυμάσει κανείς; Τα σχήματα και τα χρώματα ή την χάρη στις κινήσεις και την αρμονία στο πέταγμα, που θυμίζει τους πιο ταλαντούχους χορευτές μπαλέτου;
Μπορείτε να φανταστείτε πώς θα αισθανθείτε αν γύρω σας αρχίζουν να πεταρίζουν ξαφνικά όχι 2, όχι, 10, όχι 100, αλλά μερικές χιλιάδες πολύχρωμες πεταλούδες;
Ονειρικό! Παραμυθένιο! Εξωπραγματικό!
Αυτό το μαγικό μέρος υπάρχει και βρίσκεται στο νησί των Ιπποτών. Την ακριτική, πανέμορφη Ρόδο και αποτελεί ένα μόνο από τα υπέροχα τοπία που έχει να προσφέρει .
26 χλμ. από την πόλη της Ρόδου, ανάμεσα στα χωριά Παραδείσι και Θεολόγος, απλώνεται σε έκταση 600 στρεμμάτων, μια καταπράσινη περιοχή που ,μεταξύ άλλων ,συμπεριλαμβάνει το μεγαλύτερο δάσος στην Ευρώπη με τα σπάνια δέντρα LiquidambarOrientalis (Λικιδάμβαρη ή Υγράμβαρη)που συνήθως εμείς ονομάζουμε Ζηδιά ή Ζητιά. Εξ΄ αιτίας της οικολογικής της σημασίας προστατεύεται από το δίκτυο Natura 2000 (με site GR 4210006).
Μουσείο Φυσικής Ιστορίας
Την Κοιλάδα διασχίζει από την αρχή μέχρι το τέλος της ο ποταμός Πελεκάνος που φιδογυρίζοντας ανάμεσα σε πρασινάδες, δέντρα και βράχους, δημιουργεί ονειρεμένες εικόνες. Λίγο μετά την είσοδο, βρίσκεται το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας, στο οποίο εκτίθενται δείγματα της χλωρίδας και της πανίδας του νησιού μαζί με είδη πεταλούδων από όλο τον κόσμο. Ένα ειδικά διαμορφωμένο, ανηφορικό μονοπάτι με ξύλινες κουπαστές οδηγεί ανάμεσα από οργιώδη βλάστηση, μικρούς καταρράκτες, ξύλινα γεφυράκια και γαλαζοπράσινες λίμνες στη Μονή της Παναγίας Καλόπετρας, στην κορυφή της Κοιλάδας.
Η παράδοση λέει, πως όταν η κόρη του Αλέξανδρου Υψηλάντη προσβλήθηκε από φυματίωση, την έφερε εδώ γιατί το κλίμα της πίστευαν ότι μπορούσε να ευνοήσει την ίαση της θανατηφόρου ασθένειας. Έχτισε μάλιστα το 1782 το μοναστήρι της Καλόπετρας στην θέση ενός ερειπωμένου παλαιότερου, για να διασφαλίσει και την Θεία βοήθεια. Όρισε ως φύλακα της μονής έναν νέο που είχε στην υπηρεσία του, τον Πελεκάνο. Η κοπελιά και ο νεαρός αγαπήθηκαν και ζήτησαν να παντρευτούν. Ο Υψηλάντης αρνήθηκε κατηγορηματικά να δώσει την κόρη του σε έναν <παρακατιανό>. Ο Πελεκάνος, στην απελπισία του, αυτοκτόνησε και έτσι το ποτάμι αλλά και η ευρύτερη περιοχή πήρε το όνομά του.
“Πεταλούδα η τετραγωνόστικτος”
Το 1928 o Ιταλός καθηγητής Alessandro Chigi, παρατήρησε πως στην κοιλάδα συγκεντρώνονταν ένας τεράστιος αριθμών πεταλούδων του ίδιου είδους κατά τους θερινούς μήνες. Η μελέτη τους απέδειξε πως ανήκουν στο είδος “PanaxiaQuandripunctaria” ή “EuplagiaQuadripunctaria”. Στα Ελληνικά λέγεται “Πεταλούδα η τετραγωνόστικτος”. Συνήθως κατά τη διάρκεια της ημέρας το είδος, επειδή είναι νυκτόβιο, κοιμάται ή αναπαύεται πάνω σε κορμούς, σε φύλλα ή γύρω από τις ρίζες των δέντρων και σε βράχια δίπλα στο νερό. Η ανάπαυση πολύ σημαντική για την επιβίωσή του. Πρέπει να έχει την απαιτούμενη ενέργεια να κάνει ότι το ένστικτό του επιτάσσει, μέσα στην μικρή ζωή του. Οι θηλυκές πεταλούδες συνήθως ξεκουράζονται στο πάνω μέρος των δέντρων. Ενώ τα αρσενικά παραμένουν σε χαμηλότερα σημεία, πιο κοντά στο έδαφος. Είναι τόσες πολλές που οι κορμοί των δέντρων και τα βράχια μοιάζουν να έχουν καλυφθεί από μία πάλλουσα <ταπετσαρία>.
Όταν ξεκουράζεται και έχει κλειστά τα φτερά της μοιάζει με μαύρο-καφέ τρίγωνο με κίτρινες λουρίδες. Τα πίσω φτερά της που ξεπροβάλλουν κάτω από τα σκουρόχρωμα, είναι κατακόκκινα με 4 μαύρα στίγματα.
Τρέφεται με νέκταρ και νερό
Στην κοιλάδα μάλλον τις προσελκύει το είδος της βλάστησης και το υγρό περιβάλλον. Ζουν ένα χρόνο. Εμφανίζονται στα μέσα Ιουνίου. Τον Σεπτέμβριο κάθε θηλυκιά γεννά περίπου 100 αυγά και μετά πεθαίνει. Από τα αυγά εκκολάπτονται προνύμφες που μοιάζουν με κάμπιες, κλείνονται μέσα σε ένα κουκούλι και γίνονται χρυσαλίδες και τελικά, σχίζεται το περίβλημα και εμφανίζεται το τέλειο έντομο. Μόλις πιάσουν τα πρώτα κρύα του Οκτώβρη, τα νεαρά άτομα μεταναστεύουν σε θερμότερα κλίματα, στην Μέση Ανατολή ή στην Αφρική.
Η επίσκεψη στην κοιλάδα των πεταλούδων είναι μια μαγική εμπειρία. Όμως, όπως συμβαίνει με κάθε ευαίσθητο βιότοπο πρέπει να κάνουμε την παρουσία μας όσο γίνεται πιο διακριτική. Οι θόρυβοι αναστατώνουν ή και πανικοβάλουν τα έντομα, καθώς τους “μεταφράζουν” ως επίθεση νυχτερίδων.
Στην δεκαετία του 1980 παρατηρήθηκε μια σοβαρή μείωση του αριθμού των πεταλούδων. Γιατί στους συνήθεις εχθρούς τους (κάβουρας, βάτραχος, σαύρα, γαλαζοπαπαδίτσα, σπίνος, ιστοί από τις αράχνες) προστέθηκε και η αυξημένη θερμοκρασία του περιβάλλοντος λόγω του φαινομένου του θερμοκηπίου.
Οι κανονισμοί για τους επισκέπτες έγιναν και πολύ σωστά, πιο αυστηροί. Όμως ακόμα και αν πρέπει να μείνετε σιωπηλοί, μην παραλείψετε να ζήσετε την μαγεία της εφήμερης ομορφιάς των μικρών φτερωτών πλασμάτων. Μαυροκόκκινες πιτσίλες σε ένα καταπράσινο φόντο. Μοναδικό!
Φιλαρέτη Καλομενίδου, Εκπαιδευτικός.
Πηγή φωτογραφιών: rhodesguide.com
