Άσημες γυναίκες που έγραψαν ιστορία
Η Φράνκα Βιόλα γεννήθηκε το 1948 σε μια φτωχή οικογένεια αγροτών στην πόλη Alcмоmo της Σικελίας. Χάρη στην αγροτική μεταρρύθμιση εκείνη την εποχή, οι γονείς της απέκτησαν μερικά κτήματα και έφτιαξαν έναν αμπελώνα.
Ή Franca ήταν ένα χαριτωμένο, πρόσχαρο κορίτσι ,που στα 15 της χρόνια, το 1963, ερωτεύτηκε τον 23χρονο Filippo Melodia που ήταν ανιψιός ενός ντόπιου μαφιόζου. Ο έρωτας έκαμψε τις επιφυλάξεις των γονιών της και επέτρεψαν επίσημο αρραβώνα. Μερικούς μήνες μετά ο Φιλλίπο συνελήφθη για κλοπή. Εμφανίστηκε το κρυμμένο του πρόσωπο, τελείως διαφορετικό από το χαμογελαστό που ερωτεύτηκε η Φράγκα. Το γυαλί είχε ραγίσει. Ο πατέρας της ,με την σύμφωνη γνώμη της , διέλυσε τον αρραβώνα.
Μετά από μια μικρή περίοδο στην φυλακή ,ο Μελόντια έφυγε στην Γερμανία για 2 χρόνια, αρνούμενος πεισματικά να δεχτεί το τετελεσμένο, λέγοντας πως την αγαπούσε και δεν θα εγκατέλειπε ποτέ τον αγώνα να την ξανακερδίσει. Όταν αυτή η τακτική δεν απέδωσε, άρχισαν οι απειλές και ο εκφοβισμός από τον ίδιο και την οικογένειά του. Απέτυχε όμως πάλι και όταν επέστρεψε ,το 1965 ,έκανε κάτι <δραστικό>και ,κατά την γνώμη του ,πιο αποτελεσματικό.
Την επομένη των Χριστουγέννων και ενώ ο πατέρας έλλειπε ,μαζί με 12 οπλοφόρους εισέβαλαν στο σπίτι της ,χτύπησαν άσχημα την μητέρα της και την απήγαγαν μαζί με τον μικρότερο αδερφό της, τον 8χρονο Μαριάνο. Τους οδήγησαν στην εξοχή, στο σπίτι της αδελφής του. Το παιδί το απελευθέρωσε σύντομα αλλά την Φράγκα την κράτησε φυλακισμένη για 7 ημέρες ,βιάζοντας της επανειλημμένως.
Σκοπός του ήταν να την αναγκάσει να τον παντρευτεί. Καθώς ο νόμος 544 της Ιταλικής δικαιοσύνης όριζε πως δεν υπάρχει αδίκημα αν ο βιαστής <αποκαταστήσει >την τιμή του θύματος. Ο Ιταλικός ποινικός κώδικας θεωρούσε τον βιασμό ως <αδίκημα κατά της δημόσιας ηθικής>.Όχι ως έγκλημα.
Μέχρι τότε οι γυναίκες σε περίπτωση βιασμού ήταν αναγκασμένες να παντρεύονται τους βιαστές προκειμένου να μη θεωρηθούν ατιμασμένες επειδή είχαν χάσει την παρθενιά τους εκτός γάμου. Οι <ατιμασμένες>δεν είχαν την παραμικρή ελπίδα να παντρευτούν κάποιον άλλο ,μια και αποτελούσαν το <μίασμα >της κοινωνίας. Το ποιος έφταιγε δεν απασχολούσε κανένα ,ούτε καν το κράτος. Το θύμα παρέμενε θύμα εφ’όρου ζωής και ο θύτης απολάμβανε της γενικής εκτίμησης ως σύζυγος και οικογενειάρχης.
<Θα με παντρευτείς ,της έλεγε ,για να μην είσαι ανέντιμη και άτιμη ><Θα σε κλείσω στην φυλακή>απαντούσε η Φράνκα. Στις 2 Ιανουαρίου μια συντονισμένη έφοδος της αστυνομίας την απελευθέρωσε ,χωρίς φυσικά να συλλάβει τον Φιλλίπο.
Εκκρεμούσε η κρίσιμη ερώτηση :<Θα την παντρευτεί;> Δύο φορές έκανε πρόταση γάμου ο Φιλλίπο ,δύο φορές αρνήθηκε η Φράγκα. Η οικογένειά της αποφάσισε να στηρίξει την απόφασή της ,παρά την αντίδραση των συγχωριανών ,που έπαψαν να τους μιλούν. Οι <άγνωστοι> μαφιόζοι της οικογένειας του Φιλλίπο έκαψαν το σπίτι και τον αμπελώνα ,αλλά δεν κατάφεραν να κάμψουν την θέληση των Βιόλα.
Η δίκη πήρε τεράστιες διαστάσεις από τα μέσα ενημέρωσης. Οι εφημερίδες παρακολουθούσαν και έγραφαν για τις εξελίξεις κάθε ημέρα. Απασχόλησε την κυβέρνηση και το Βατικανό. Ο κόσμος διχάστηκε στην αρχή από αυτή την ασυνήθιστη στάση του 17χρονου κοριτσιού. Πολύ γρήγορα όλες οι γυναίκες ,συμπαρασύροντας και την κοινή γνώμη ,στάθηκαν στο πλευρό της. Την ανακήρυξαν ηρωίδα της γυναικείας χειραφέτησης και πρότυπο για κάθε νέα κοπέλα.
Ο Φιλλίπο καταδικάστηκε σε 11 χρόνια φυλάκιση .Οι σύντροφοί του στην απαγωγή σε μικρότερες ποινές. Εξέτισε 10 χρόνια. Ελευθερώθηκε το 1976. Εγκατέληψε την Σικελία αλλά ,2 χρόνια αργότερα σκοτώθηκε σε ανταλλαγή πυροβολισμών στην Μοντένα.
Τον Δεκέμβριο του 1978 η Φράνκα παντρεύτηκε τον συμμαθητή της Giuseppe Ruisi, ο οποίος ήταν ερωτευμένος μαζί της από τα παιδικά τους χρόνια. Ο πρόεδρος της Ιταλικής Δημοκρατίας έστειλε δώρα και ευχές ,ο δε Πάπας Παύλος σε δημόσιο λόγο του επαίνεσε το θάρρος ,την αποφασιστικότητα και την θέληση της Φράνκα να πολεμήσει παραδόσεις και προκαταλήψεις αιώνων.
Παρά την γενική αποδοκιμασία ο νόμος 544 εξακολούθησε να ισχύει τύποις μέχρι το 1981. Στην πραγματικότητα πολλές γυναίκες μιμήθηκαν το παράδειγμα της Φράνκα καταγγέλλοντας τους βιαστές τους και αρνούμενες να τους παντρευτούν. Η ισχύς του νόμου ατόνησε. Υπήρχε ήδη δεδικασμένο.
Τα λόγια της Franca Viola ήταν ένα χαστούκι στο πρόσωπο της σαθρής ,υποκριτικής κοινωνίας : “Δεν ανήκω σε κανέναν, κανείς δεν μπορεί να με αναγκάσει να αγαπήσω ένα άτομο που δεν σέβομαι, η τιμή χάνεται από εκείνους που κάνουν ανέντιμα πράγματα, όχι από εκείνους που έχουν υποφέρει”
Υστερόγραφο
Η σεξουαλική κακοποίηση ορίστηκε ως έγκλημα από τον ποινικό κώδικα των <πολιτισμένων>δυτικών κρατών ,στα τέλη του 20ου αιώνα. Το1996!!! Και κανείς δεν ντράπηκε!
Φιλαρέτη Καλομενίδου
Χημικός -εκπαιδευτικός
