Σαρώνει η νέα σειρά του Netflix με τίτλο «Monster: The Jeffrey Dahmer Story», η οποία παρουσιάζει την πορεία της ζωής του Τζέφρι Ντάμερ, ενός από γνωστούς serial killer των ΗΠΑ. Ήταν υπεύθυνος για δεκαεπτά δολοφονίες νεαρών ανδρών, μεταξύ των ετών 1978 και 1991, με ιδιαίτερα σκληρές μεθόδους, συμπεριλαμβανομένων πράξεων σεξουαλικής βίας, νεκροφιλίας και κανιβαλισμού.
Τα πάει φοβερά η σειρά, που ξεπέρασε το 1 δισ. ώρες στο Netflix μέσα σε 60 μέρες και έτσι έγινε η τρίτη πιο δημοφιλής σειρά στην πλατφόρμα μετά το “Squid Game” που είναι στην κορυφή με 1.65 δισ. ώρες και την τέταρτη σεζόν του “Stranger Things” με 1.35 δισ. ώρες.
Να θυμήσουμε πως η σειρά ανθολογίας “Monster” του Ryan Murphy θα έχει δυο ακόμα σεζόν στο Netflix, μετά την επιτυχία του Dahmer. Ακόμα δεν έχει ανακοινωθεί η θεματολογία τους, ωστόσο θα ασχοληθεί με άλλες τερατώδεις φυσιογνωμίες που επηρέασαν την κοινωνία.
Ποιος ήταν ο Τζέφρι Ντάμερ
Ο Τζέφρι Ντάμερ γεννήθηκε στις 21 Μαΐου του 1960 και μεγάλωσε σε μία φυσιολογική οικογένεια. Οι γονείς του δεν τον κακοποιούσαν και δεν μεγάλωσε στη φτώχεια. Αν και οι γονείς του καβγάδιζαν συχνά, ήταν αφοσιωμένοι στη φροντίδα του γιου τους και ποτέ δεν τον παραμέλησαν.
Το 1978, αμέσως μετά το διαζύγιο των γονιών του και μετά την αποφοίτηση του, ο Ντάμερ πραγματοποίησε τον πρώτο του φόνο. Το θύμα ήταν ο Steve Hicks, ένας δεκαεννιάχρονος που πήρε στο αμάξι του από ωτοστόπ. Ο Ντάμερ πήρε τον νεαρό άνδρα στο σπίτι των γονιών του που ήταν άδειο, του πρόσφερε μπύρα, είχε σεξουαλική επαφή μαζί του και στη συνέχεια τον σκότωσε. Αργότερα τεμάχισε το πτώμα και έκρυψε τα κομμάτια σε σακούλες σκουπιδιών.
Αμέσως μετά το έγκλημα, ο Ντάμερ εγγράφηκε στο Πανεπιστήμιο του Οχάιο, από το οποίο αποχώρησε μετά από μόλις έξι μήνες λόγω προβλημάτων αλκοολισμου. Χωρίς να θέλει να βρει δουλειά, αναγκάστηκε από τον πατέρα του να στρατολογηθεί σε μια αμερικανική στρατιωτική βάση στη Γερμανία.
Ο Ντάμερ απελάθηκε λόγω του όλο και πιο σοβαρού προβλήματός του με το αλκοόλ. Πίσω στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο Ντάμερ ζούσε αρχικά στο Μαϊάμι Μπιτς και αργότερα μετακόμισε στο σπίτι της γιαγιάς του στο West Allis, όπου κατηγορήθηκε δύο φορές για αλκοολισμό και δημόσια ασέβεια.
Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ο Ντάμερ συνέχισε να καλλιεργεί τα πάθη του διαλύοντας νεκρούς σκίουρους σε οξύ και κρατώντας κλεμμένα μανεκέν στην ντουλάπα του. Τον Σεπτέμβριο του 1987, ο Ντάμερ συναντήθηκε με τον Στίβεν Τουόμι σε ένα γκέι μπαρ.
Μετά την κατανάλωση μεγάλης ποσότητας αλκοόλ, ο δολοφόνος σκότωσε το θύμα του σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου, έβαλε το σώμα σε μια βαλίτσα και την πήγε στο κελάρι του σπιτιού της γιαγιάς του. Επτά μήνες αργότερα σκότωσε, με τον ίδιο τρόπο τον Jamie Doxtator, έναν δεκατετράχρονο αγόρι.
Τον Μάρτιο του 1988 δολοφόνησε τον Richard Guerrero, ένα αγόρι μεξικάνικης καταγωγής, που συνάντησε επίσης σε ένα γκέι μπαρ. Τον Σεπτέμβριο του 1988 έφυγε από το σπίτι της γιαγιάς του λόγω της ακανόνιστης συμπεριφοράς του, των συνεχών ενοχλητικών θορύβων και των τρομερών μυρωδιών που προέρχονταν από το κελάρι.
Μετακόμισε σε ένα διαμέρισμα στο Μιλγουόκι που βρισκόταν κοντά στο εργοστάσιο σοκολάτας όπου δούλευε. Τον ίδιο μήνα δελέασε τον Somsak Sinthasomphone, ένα δεκατριάχρονο αγόρι από το Λάος, υπόσχοντας του να του δώσει χρήματα για μια φωτογράφιση πολαρόιντ. Ύστερα του επιτέθηκε αλλά το θύμα κατάφερε να δραπετεύσει και να τον καταγγείλει. Χάρη στην καταγγελία, ο Ντάμερ συνελήφθη και κατηγορήθηκε για σεξουαλική επίθεση.
Τον Ιανουάριο του 1989, ο Ντάμερ καταδικάστηκε για σεξουαλική επίθεση δεύτερου βαθμού και για δελεασμό ενός παιδιού για ανήθικους σκοπούς. Δύο μήνες πριν από την καταδίκη του για σεξουαλική επίθεση, ο Ντάμερ δολοφόνησε το πέμπτο θύμα του. Στις 23 Μαΐου 1989, ο Ντάμερ καταδικάστηκε σε πέντε χρόνια επιτήρησης και ένα έτος σε σωφρονιστικό ίδρυμα, αλλά τελικά έλαβε άδεια εργασίας για να μπορέσει να επιστρέψει στη δουλειά του. Κατά την απελευθέρωσή του ο Ντάμερ επέστρεψε προσωρινά στο σπίτι της γιαγιάς του και μετά μετακόμισε μόνιμα τον Μάιο του 1990, σε ένα διαμέρισμα που βρίσκεται βόρεια του Μιλγουόκι.
Από τότε θα εντείνει την ανθρωποκτονική του δραστηριότητα σκοτώνοντας, σε λίγο περισσότερο από ένα χρόνο (σε περίοδο από τον Ιούνιο του 1990 έως τον Ιούλιο του 1991), δώδεκα άτομα με τις ίδιες μεθόδους που χρησιμοποιήθηκαν για τα προηγούμενα θύματα.
Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου δεν ανακαλύφθηκε ποτέ από τους γείτονες του (οι οποίοι ωστόσο παραπονέθηκαν για περίεργους θορύβους και μυρωδιές που προέρχονταν από το διαμέρισμά του), ή από την αστυνομία, που κατάφερε να εισέλθει στο διαμέρισμα μετά από μία απόπειρα διαφυγής ενός θύματος του Ντάμερ, του Konerak Sinthasomphone. Το αγόρι είχε καταφέρει να δραπετεύσει και να λάβει βοήθεια από δύο γυναίκες που κάλεσαν την αστυνομία.
Ωστόσο, ο Ντάμερ κατάφερε να πείσει τους αξιωματικούς ότι ο νεαρός (μεθυσμένος από αλκοόλ και ναρκωτικά) ήταν ο φίλος της, με τον οποίο είχε έναν καβγά . Όταν οι αστυνομικοί έφυγαν, ο Ντάμερ σκότωσε, βίασε, διαμέλισε και έφαγε εν μέρει το θύμα του.
Οι αξιωματικοί αργότερα επικρίθηκαν έντονα για το ότι δεν άκουσαν τις γυναίκες, αγνόησαν τις τηλεφωνικές κλήσεις , κάνοντας ρατσιστικά σχόλια για το θύμα και δεν διεξήγαγαν έρευνα στο διαμέρισμα του Ντάμερ, όπου ένα από τα πτώματα των θυμάτων του ήταν ακόμη ξαπλωμένο στο δωμάτιο. Μετά από αυτά τα γεγονότα οι αστυνομικοί απομακρύνθηκαν από τα καθήκοντα τους, αλλά αργότερα επέστρεψαν σε αυτά και ένας από τους δύο στη συνέχεια έγινε επικεφαλής τοπικού τμήματος.
Σύλληψη
Στις 22 Ιουλίου 1991, ο Ντάμερ προσκάλεσε τον Τρέισι Έντουαρντς στο σπίτι του, όπου του έδωσε μια δόση υπνωτικών χαπιών, τον έδεσε με χειροπέδες στο χέρι και τον ανάγκασε να βγει στην κρεβατοκάμαρα. Παρατηρώντας την παρουσία φωτογραφιών από διαμελισμένα πτώματα που κρέμονταν στους τοίχους και μια αφόρητη μυρωδιά που προερχόταν από ένα βαρέλι, ο Έντουαρντς χτύπησε τον Ντάμερ και κατάφερε να φύγει από το διαμέρισμα. Στη συνέχεια έπεισε τους αστυνομικούς να πάνε και να ελέγξουν το διαμέρισμα του Ντάμερ μέσα στο οποίο βρέθηκαν πολλά ανθρώπινα μέλη στο ψυγείο, ζωγραφισμένα ανθρώπινα κρανία και άλλα.
Δίκη
Προκειμένου να διεξαχθεί η δίκη (η οποία ξεκίνησε στις 30 Ιανουαρίου 1992), υιοθετήθηκαν αυστηρά μέτρα ασφαλείας για την προστασία του κατηγορουμένου από πιθανή επίθεση από τις οικογένειες των θυμάτων.
Αν και η υπεράσπιση είχε επικαλεστεί ψυχική ασθένεια για τον πελάτη της, ο Ντάμερ κρίθηκε ένοχος για τις 15 κατηγορίες και στις 13 Ιουλίου 1992 καταδικάστηκε σε ποινή ισόβιας κάθειρξης για κάθε δολοφονία που διέπραξε. Θάνατος Φυλακίστηκε στο Σωφρονιστικό ίδρυμα Columbia στο Portage του Γουινσκόνσιν και κατά τους πρώτους μήνες της κράτησής του, ο Ντάμερ έγινε χριστιανός.
Μετά από επίθεση που δέχθηκε στις 3 Ιουλίου 1994, προτάθηκε να τεθεί σε απομόνωση. Ο Ντάμερ αρνήθηκε και κατέληξε και πάλι να δεχτεί επίθεση από τον Κρίστοφερ Σκάρβερ, έναν κρατούμενο που πάσχει από σχιζοφρένεια που τον χτύπησε με μία ράβδο ενός αλτήρα που είχε κλαπεί από το γυμναστήριο της φυλακής. Αυτή η επίθεση ήταν θανατηφόρα για αυτόν και τελικά πέθανε ενώ μεταφερόταν στο νοσοκομείο λόγω τραύματος στο κεφάλι. Ο εγκέφαλός του αφαιρέθηκε και αποθηκεύτηκε για επιστημονική μελέτη ενώ μετά από λίγο καιρό τελικά αποτεφρώθηκε.
Πηγή: cineramen.gr
Δείτε επίσης:
Η επίσημη λίστα με τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών έχει μια τεράστια έκπληξη
Όσα δεν ξέρατε για την σειρά Peaky Blinders
