Στη Γλυφάδα!
Τον λες και ίνσταντ χιτ τον Αστακό. Από τη μέρα που, έχοντας σινιάρει τον χώρο μιας παλιάς, αφημένης για ένα διάστημα ταβέρνας, πρωτοάπλωσε τραπέζια στην 2η Μαρίνα Γλυφάδας είναι σχεδόν μόνιμα γεμάτος. Διόλου περίεργο, τσεκάρει πολλά κουτάκια. Είναι η θαλασσινή κουζίνα που επιμελείται ο σεφ Άγγελος Μπακόπουλος, ο οποίος εδώ κινείται πιο απλά κι ανέμελα, κι ας τον έχουμε συνηθίσει σε πιο γκουρμέ, πιο «έντεχνα» σενάρια, είναι και το σποτ στην παράλια περατζάδα με τους φοίνικες και τις πικροδάφνες. Το μαγαζί από τη μια έχει παγκάκια στην αμμουδιά πλάι στα αρμυρίκια, από την άλλη τους λευκούς πάγκους των ψαράδων. Ακόμη και βράδυ να τους δεις, ήσυχους, χωρίς την απλωμένη πραμάτεια τους, κάνεις εύκολα εικόνα τα πρωινά ζυγίσματα και τυλίγματα πλάι στα αραγμένα καΐκια.
Από έναν από αυτούς του πάγκους, του Τόλη Τσακίρη, του αντιπροέδρου του συλλόγου αλιέων «Αναγέννηση», έρχονται καθημερινά τα ψάρια και τα θαλασσινά που κυκλοφορούν στα τραπέζια πλάι στον μόλο και παραμέσα, κάτω από τα δοκάρια με τα φωτιστικά-καπέλα με τα ακανόνιστα κρόσσια που πάνε πέρα με το δώθε όποτε πιάνει να φυσάει. Καθισμένοι σε μοντέρνες καρέκλες με ψάθα, ζευγάρια και παρέες, ντόπιοι και τουρίστες διαλέγουν μεζέδες από την παραμάνα, τρώνε ψιλό ψαράκι και καλαμαράκια στο τηγάνι και όσα ψήνονται στις ανακλινόμενες σχάρες και στον ξυλόφουρνο.
Ο Άγγελος Μπακόπουλος (executive chef του μυκονιάτικου Bill & Coo) στον Αστακό θέληξε να κρατήσει τη μαγιά της κλασικής ψαροταβέρνας. Να την «ανεβάσει», να τη φέρει στο τώρα με μερικές πινελιές εδώ κι εκεί, χωρίς να την πειράξει πολύ. Έβαλε στο μενού όστρακα, έβαλε και χειροποίητους τσίρους και λακέρδες. Μπορείς να πιεις ένα τσίπουρο τσιμπολογώντας χοντρολιές και ελιές Αμφίσσης, έχοντας παραδίπλα ταραμοσαλάτα σαν πυκνή μους, νόστιμη, με ωραία ένταση (πολλοί την αποδυναμώνουν τελευταία), στολισμένη αυγά ρέγγας, ευχάριστη πιρουνάτη μελιτζανοσαλάτα με κρέμα μετσοβόνε, βελούδινη φάβα με καπνιστό χέλι και κρίταμο τουρσί, και σχαράτο ψωμί, απαραίτητο αξεσουάρ για όλα τα παραπάνω. Να δοκιμάσεις το σαλατούρι, που το σερβίρουν πάνω σε τραγανές φακές beluga και την ταραμοσαλατά που λέγαμε και το καψαλισμένο σκουμπρί, τοποθετημένο πάνω σε γλυκοφάγωτη κρέμα φασολάδας, με μερικές ροζουλί πίκλες κρεμμυδιού, κλασικό και μοντέρνο μαζί.
Είναι κι άλλες οι ωραίες στιγμές του μενού που παρουσιάζει ο Αριστοτέλης Ζέρβας, που έχει αναλάβει το ρόλο του head chef. Η χορτοτυρόπιτα, ας πούμε, με τη φρέσκια, μυρωδάτη γέμιση και το τραγανό φύλλο και τα καλοκαρυκευμένα κεμπάπ τόνου, που παρά τα μπαχαρικά κρατάνε την αίσθηση και τη γεύση του ψαριού – μόνο που η μαρμελάδα πιπεριάς που τα καλύπτει παραείναι γλυκιά. Η φιλεταρισμένη σκορπίνα μπουρδέτο που ευτυχώς δεν την φοβάται την κάψα και η ψητή σφυρίδα με τις αγκινάρες αλά πολίτα, καροτάκι και αρακά που κρατάνε στο δόντι και την ταιριαστή ξινούτσικη σάλτσα. Ή η τσιπούρα που την ψήνουν ανοιχτή, πετάλι, στον ξυλόφουρνο και τη σερβίρουν με χόρτα αυγολέμονο. Από τα γλυκά του Αργύρη Πόπτσιου που δοκίμασα ψηφίζω την καμένη γαλατόπιτα, σαν κρεμ μπριλέ, πάνω στην οποία βάζουν σιρόπι περγαμόντο, φρέσκα μύρτιλα, σμέουρα και φράουλες και παγωτό καϊμάκι.
Με καλές τιμές, επιλογές για διάφορες διαθέσεις και όλα τα μπάτζετ (βλ. αθερίνα στα 6,50 ευρώ, μπακαλιάρο μπιάνκο στα 14 και ψάρι ημέρας στο αλάτι, στον ξυλόφουρνο ή στη σχάρα 40 με 100 ευρώ το κιλό), κόσμο με παρεό και σαγιονάρες να μπλέκεται με όσους βγήκαν περιποιημένοι για το βράδυ και ελληνικά τραγούδια άλλων δεκαετιών στα ηχεία, νομίζω ότι μπαίνει άνετα στο καλοκαιρινό άλμπουμ πολλών ο Αstakos. Μόνο όσον αφορά στην ένταση της μουσικής έχω μια μικρή ένσταση. Το βράδυ που πήγα εγώ ήταν αρκετά δυνατά. Άμα θέλεις να χαζέψεις θάλασσα και να αποσυνδεθείς για λίγο, ίσως να τα θέλεις πιο χαμηλά τα ντεσιμπέλ.
Astakos – Hook to fork
Διαδόχου Παύλου 46, 2η Μαρίνα Γλυφάδας
πηγή:https://www.gastronomos.gr
