Είναι το δέντρο, που ανθίζει μες στο χειμώνα και όταν το βλέπεις ανοίγει η καρδιά σου.
Σε κάνει να χαμογελάς, γιατί είναι πανέμορφη και ξέρεις ότι είναι το σύνθημα, ότι έρχεται η άνοιξη.
Ένα δέντρο που έρχεται από την αρχαιότητα και φέρει μια ιστορία συνυφασμένη με αυτήν πολλών λαών. Η μη εξημερωμένη Αμυγδαλιά εμφανίζεται σε ανασκαφές στην Ελλάδα από το 8.000 π.Χ. έως το 3.000 π.Χ. που γίνεται η εξημέρωση της. Η εξημερωμένη Αμυγδαλιά ήταν ευρέως γνωστή στους Εβραίους από τον 16ο π.χ. αιώνα.
Στην Αίγυπτο ήταν τόσο διαδομένο και σημαντικό, το αμύγδαλο ως τροφή, που την τοποθέτησαν και στον τάφο του βασιλιά Τουταγχάμων, ώστε να τρέφεται και στην μεταθανάτιων ζωή. Αλλά και στην Ελλάδα είχε ξεχωριστή θέση στη διατροφή και πολλοί λαοί το πήραν από μας, όπως η γειτονική Ιταλία το 2ο αιώνα π.Χ. και το ονόμασε Ελληνικό καρύδι.
Είναι από τα δέντρα που έχει υμνηθεί και έχουν τραγουδήσει για αυτό όσο κανένα άλλο. Η μυθολογία έγραψε για την Φυλλίδα και τον Δημοφώντα. Η λαογραφία, μας για την αμυγδαλιά και τον βοριά. Ο Γ. Δροσίνης το υπέροχο ποίημα <εκτίναξε την ανθισμένη αμυγδαλιά>,που έγινε γνωστό τραγούδι και ο Βαν Γκονγκ την ζωγράφισε σε ένα διάσημο έργο του.
Δεν είναι τυχαίο όμως, που έχει απασχολήσει τόσο την τέχνη, με τόσο εύρος. Από μόνη της η αμυγδαλιά βγάζοντας πρώτα τα άνθη μέσα στα ξερά κλαδιά της δηλώνει την δύναμη της. Δεν φοβάται τίποτα, ούτε τον θάνατο μπροστά σε αυτή την ομορφιά των άσπρων και ροζ λουλουδιών.
Για μένα είναι ένα δέντρο συνυφασμένο με την νιότη μου, αφού κάθε χρόνο τέτοια εποχή πήγαινα στο κτήμα με τις αμυγδαλιές, να μαζέψω λίγα άνθη και με μεγάλη προσοχή να τα βάλω στο δωμάτιό μου, εκεί να τα κοιτάω και να παίρνω δύναμη θάρρος και αισιοδοξία.
