Νέα έρευνα αποκαλύπτει ότι το αίσθημα της πείνας θα μπορούσε να καθυστερήσει την διαδικασία της γήρανσης.
Από την δίαιτα με χαμηλή περιεκτικότητα σε υδατάνθρακες μέχρι την διαλειμματική, την αερόβια γυμναστική έως και τις pilates, στρεφόμαστε ανά διαστήματα σε πολλές και διαφορετικές μεθόδους για να χάσουμε βάρος. Κι ενώ είναι γνωστό ότι ο περιορισμός των θερμίδων που καταναλώνουμε μπορεί να προάγει την υγιή γήρανση τόσο σε ζώα όσο και σε ανθρώπους, νέα έρευνα από το Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν αποκάλυψε ότι το ίδιο το αίσθημα πείνας μπορεί να είναι αρκετό για να επιβραδύνει τη γήρανση.
Προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι ακόμα και η γεύση ή η μυρωδιά του φαγητού μπορεί να αντιστρέψει την ωφέλιμη για την διαδικασία της γήρανσης δράση του περιορισμού των θερμίδων, ακόμα και χωρίς την κατανάλωση των τροφών.
Αυτά τα συναρπαστικά ευρήματα οδήγησαν την πρώτη συγγραφέα Kristy Weaver, Ph.D., τον κύριο ερευνητή Scott Pletcher, Ph.D., και τους συναδέλφους τους να εξετάσουν εάν οι αλλαγές στον εγκέφαλο που προκαλούν την επιθυμία αναζήτησης τροφής μπορεί να «κρύβονται» πίσω από μεγαλύτερη διάρκεια ζωής.
Πότε το αίσθημα πείνας είναι… αντιγηραντικό;
Για να τα καταφέρουν, προκάλεσαν το αίσθημα της πείνας σε μύγες με διάφορες τρόπους, όπως με την αλλαγή της ποσότητας των αμινοξέων διακλαδισμένης αλυσίδας, ή BCAA, σε ένα δοκιμαστικό σνακ. Αργότερα επέτρεψαν στις μύγες να τραφούν ελεύθερα με μαγιά ή τροφές με ζάχαρη.
Οι μύγες που κατανάλωσαν το σνακ χαμηλής περιεκτικότητας σε BCAA κατανάλωναν περισσότερη μαγιά παρά ζάχαρη, συγκριτικά με τις μύγες που έφαγαν το σνακ υψηλής περιεκτικότητας σε BCAA. Αυτό το είδος προτίμησης για τη μαγιά έναντι της ζάχαρης είναι ένας δείκτης της πείνας.
Οι ερευνητές παρατήρησαν ότι αυτή η αλλαγή στην συμπεριφορά δεν οφειλόταν στην περιεκτικότητα σε θερμίδες του σνακ χαμηλής περιεκτικότητας σε BCAA. Στην πραγματικότητα, οι μύγες κατανάλωναν περισσότερο φαγητό και περισσότερες συνολικές θερμίδες.
Οι μύγες που καθ’όλη την διάρκεια της ζωής τους ακολουθούσαν μια διατροφή χαμηλής περιεκτικότητας σε BCAA, έζησαν πολύ περισσότερο από τις μύγες που τρέφονταν με δίαιτες με υψηλή περιεκτικότητα σε BCAA.
Για να εξετάσουν την πείνα εκτός από τη διατροφική σύνθεση, οι ερευνητές ενεργοποίησαν στις μύγες τους νευρώνες που σχετίζονται με την πείνα, χρησιμοποιώντας την έκθεση στο κόκκινο φως. Οι μύγες αυτές κατανάλωναν διπλάσια ποσότητα τροφής από τις μύγες που δεν εκτέθηκαν στο φως.
Οι συγγραφείς σημειώνουν ότι πρέπει να δοθεί προσοχή πριν εφαρμοστούν τα ευρήματα σε ανθρώπους, αλλά «υπάρχει λόγος να αναμένουμε ότι οι μηχανισμοί που ανακαλύφθηκαν είναι πιθανό να ρυθμίζουν το αίσθημα πείνας και σε άλλα είδη».
Μελλοντικά σχεδιάζουν να εξετάσουν πώς η επιθυμία για φαγητό για ευχαρίστηση και όχι για την κάλυψη της ανάγκης της πείνας, που υπάρχει τόσο στις μύγες όσο και στους ανθρώπους, μπορεί επίσης να συνδέεται με τη διάρκεια ζωής.
