Η αναγνώριση είναι το πρώτο, τεράστιο βήμα προς την αλλαγή
Οι λέξεις που επιλέγουμε καθημερινά δεν είναι τυχαίες. Συχνά, αποκαλύπτουν τον βαθύτερο τρόπο που βλέπουμε τον εαυτό μας – και σίγουρα την αυτοεκτίμηση μας. Ναι, για όσους από εμάς «παλεύουμε» με αυτό το κομμάτι, συγκεκριμένες φράσεις τείνουν να εμφανίζονται ξανά και ξανά, σχεδόν αυτόματα στο λεξιλόγιό μας.
Τις περισσότερες φορές, το κάνουμε χωρίς να το συνειδητοποιούμε. Έτσι έχουμε μάθει και έτσι νομίζουμε πως είναι το «σωστό». Γι’ αυτό σε αυτό το άρθρο αποφασίσαμε να σου πούμε τις 10 πιο κοινές φράσεις που μαρτυρούν ότι κάποιος έχει χαμηλή αυτοεκτίμηση. Ο στόχος εδώ δεν είναι να κατηγορήσουμε ή να νιώσουμε άσχημα. Είναι να κατανοήσουμε τον εαυτό μας (και τους άλλους) λίγο καλύτερα.
Αν πιάνεις κι εσύ τον εαυτό σου να χρησιμοποιεί μερικές από αυτές τις φράσεις, μην ανησυχείς. Η αναγνώριση είναι το πρώτο, τεράστιο βήμα προς την αλλαγή.
«Συγγνώμη» (ακόμα κι όταν δεν φταις)
Το κλασικό «συγγνώμη». Φυσικά, το να ζητάς συγγνώμη όταν έχεις κάνει λάθος είναι ένδειξη ωριμότητας. Όμως, τα άτομα με χαμηλή αυτοεκτίμηση τείνουν να το χρησιμοποιούν υπερβολικά. Ζητούν συγγνώμη επειδή απλώς υπάρχουν, επειδή καταλαμβάνουν χώρο ή επειδή εκφράζουν μια ανάγκη. Αυτό πηγάζει από μια βαθιά αίσθηση ενοχής. Σκέψου: Έκανες όντως κάτι λάθος ή απλώς ζητάς συγγνώμη από συνήθεια;
«Δεν είμαι σίγουρος, αλλά…»
Αυτή η φράση είναι ένα “δίχτυ ασφαλείας”. Είναι ένας τρόπος να μετριάσουμε τη γνώμη μας πριν καν την εκφράσουμε, από φόβο μήπως απορριφθεί. Να το θέμα: Οι σκέψεις και οι ιδέες μας έχουν αξία. Δεν χρειάζεται να τις “μαλακώσεις” προκαταβολικά. Αν χρησιμοποιείς τακτικά αυτή τη φράση, ίσως φοβάσαι την κριτική.
«Είναι πιθανώς χαζό, αλλά…»
Αυτή είναι μια κλασική μορφή αυτο-υπονόμευσης. Βάζουμε οι ίδιοι ταμπέλα στην ιδέα μας («χαζό») πριν προλάβει να το κάνει κάποιος άλλος. Δώσε στις σκέψεις σου τον σεβασμό που τους αξίζει. Μπορεί να εκπλαγείς με το πώς αντιδρούν οι άλλοι όταν απλώς παρουσιάζεις την ιδέα σου με αυτοπεποίθηση.
«Δεν μπορώ να το κάνω»
Αυτή είναι μια αυτοπεριοριστική δήλωση που κλείνει κάθε πιθανότητα πριν καν προσπαθήσεις.
Οι έρευνες δείχνουν ότι οι άνθρωποι που χρησιμοποιούν συχνά αρνητικές, απόλυτες δηλώσεις για τον εαυτό τους, τείνουν να έχουν χαμηλότερη αυτοεκτίμηση. Δοκίμασε να το αλλάξεις: Καλύτερα, πες: «Θα προσπαθήσω» ή «δεν ξέρω πώς να το κάνω αυτό ακόμα». Αυτή η μικρή αλλαγή ανοίγει νέες δυνατότητες.
«Είμαι απλώς τυχερός»
Όταν κάποιος με χαμηλή αυτοεκτίμηση πετυχαίνει κάτι, συχνά το αποδίδει στην τύχη, αντί να αναγνωρίσει τη σκληρή δουλειά και το ταλέντο του. Αυτό είναι ένα κλασικό σημάδι του συνδρόμου του απατεώνα (imposter syndrome), το οποίο συνδέεται στενά με τη χαμηλή αυτοεκτίμηση.
«Έπρεπε να τα είχα πάει καλύτερα»
Αυτή η φράση είναι περίπλοκη. Επιφανειακά, μοιάζει με φιλοδοξία. Αλλά συχνά, κρύβει μια βαθιά πεποίθηση ότι “ποτέ δεν είμαι αρκετός”. Η αλήθεια είναι ότι συχνά είμαστε οι πιο αυστηροί κριτές του εαυτού μας. Είναι εντάξει να γιορτάζεις τα επιτεύγματά σου, χωρίς να προσθέτεις ένα «αλλά» στο τέλος.
«Δεν έχω σημασία / Δεν πειράζει»
Όταν το λέμε αυτό για τα συναισθήματα ή τις ανάγκες μας («Άσ’ το, δεν πειράζει, δεν έχει σημασία»), είναι σαν να λέμε στον εαυτό μας ότι δεν αξίζουμε χρόνο ή προσοχή. Αλλά, έχεις σημασία. Οι σκέψεις σου έχουν σημασία. Τα συναισθήματά σου έχουν σημασία. Μπορεί να πάρει χρόνο για να το πιστέψεις, αλλά η αλήθεια δεν αλλάζει.
«Δεν είμαι αρκετά καλός»
Αυτή είναι ίσως η πιο κοινή και οδυνηρή φράση. Είναι η κεντρική πεποίθηση που τροφοδοτεί όλες τις άλλες. Αντανακλά την αίσθηση ότι είμαστε θεμελιωδώς ελλιπείς. Αν λες συχνά στον εαυτό σου ότι δεν είσαι αρκετά καλός, θυμήσου ότι δεν είσαι μόνος. Είναι ένα συντριπτικό συναίσθημα, αλλά είναι σημαντικό να το αμφισβητήσεις.
«Όλοι οι άλλοι είναι καλύτεροι»
Η σύγκριση είναι ο κλέφτης της χαράς. Με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, είναι εύκολο να πέσουμε στην παγίδα να βλέπουμε τις “τέλειες” ζωές των άλλων και να σκεφτόμαστε: «Όλοι τα καταφέρνουν καλύτερα από εμένα». Αλλά να τι ξεχνάμε: Συγκρίνουμε τα δικά μας “παρασκήνια” με το “highlight reel” κάποιου άλλου.
«Είμαι μια αποτυχία»
Αυτή είναι η πιο σκληρή δήλωση. Είναι σημαντικό να θυμόμαστε αυτό: Η αποτυχία είναι ένα γεγονός, όχι μια ταυτότητα. Μπορεί να έχεις βιώσει αποτυχίες – όλοι μας έχουμε. Αλλά το να βιώνεις μια αποτυχία δεν σε κάνει αποτυχημένο. Η αποτυχία είναι απλώς μέρος του ταξιδιού προς την ανάπτυξη και τη μάθηση. Είσαι πολλά περισσότερα από τις αποτυχίες σου.
Πηγή:https://jenny.gr/
